Φωτιά στην Αττική: Μεγάλο πύρινο μέτωπο στο Καπανδρίτι

 Ακραία επικίνδυνα μετακινείται η φωτιά στο Καπανδρίτι, και οι φλόγες σύμφωνα με το OPEN φτάνουν μέχρι την εθνική αλλά και κοντά σε σπίτια.

Το πλέον ανησυχητικό είναι ο δυνατός αέρας που πνέει αδιάκοπα.

Έγκαυμα από τον ήλιο: Χρήσιμες συμβουλές για να το αντιμετωπίσετε και δύο πράγματα που δεν πρέπει να κάνετε ποτέ

Μικροί και µεγάλοι έχουν ξεχυθεί στις παραλίες, αναζητώντας ανάσες δροσιάς και κάνοντας ηλιοθεραπεία, ωστόσο, η υπερβολική έκθεση στον ήλιο εγκυμονεί και ορισμένους κινδύνους, όπως το ηλιακό έγκαυμα.

Το ηλιακό έγκαυμα είναι το αποτέλεσμα της βλάβης της υπεριώδους ακτινοβολίας (UV) στο δέρμα, δηλαδή οι μεταλλάξεις στο DNA της επιφανειακής στοιβάδας των δερµατικών κυττάρων (κερατινοκύτταρα).

Αυτό συμβαίνει, όταν ο βαθμός της έκθεσης στην υπεριώδη ακτινοβολία του ήλιου υπερβαίνει την ικανότητα της φυσικής χρωστικής του σώματος, που ονομάζεται μελανίνη, η οποία προστατεύει το δέρμα μας. Το ηλιακό έγκαυμα αποτελεί παράγοντα κινδύνου για ανάπτυξη καρκίνου του δέρματος και πρόκληση φωτογήρανσης, παρ’ όλα αυτά, αρκετοί συνηθίζουν να πηγαίνουν στις παραλίες τις ώρες που ο ήλιος «καίει» περισσότερο.

Η χρήση αντηλιακού και η παραμονή στην σκιά δεν είναι επαρκή προστατευτικά μέτρα, καθώς ο ήλιος αντανακλάται στις λείες επιφάνειες (π.χ. άμμος, νερό θάλασσας) και, έτσι, μπορεί να κοκκινίσουμε, χωρίς να το καταλάβουμε.

Το ήπιο ηλιακό έγκαυμα θα εκδηλωθεί συνήθως με ελαφρύ κοκκίνισμα του δέρματος. Το κοκκίνισμα εκδηλώνεται περίπου 2 έως 6 ώρες μετά την έκθεση στον ήλιο. Αρχικά το κοκκινισμένο δέρμα προκαλεί ενόχληση. Οι μέγιστες επιδράσεις θα παρατηρηθούν σε 12-14 ώρες, ενώ χρειάζονται 3-5 ημέρες έως ότου επουλωθεί πλήρως.

Αν είναι πιο σοβαρό, τότε, προκαλεί πόνο και αναπτύσσονται πιο σοβαρά δερματικά προβλήματα, όπως αίσθημα θερμότητας (κάψιμο) και φουσκάλες (φλύκταινες), στα σημεία όπου καταστρέφονται ολόκληρες στοιβάδες κερατινοκυττάρων. Επίσης, μπορεί να υπάρξει μαζική απώλεια υγρών (αφυδάτωση), ηλεκτρολυτικές διαταραχές και ενδεχομένως λοίμωξη.

Πως μπορείτε να αντιμετωπίσετε το ηλιακό έγκαυμα

Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένες χρήσιμες συμβουλές, ώστε να καταπραΰνετε τα συμπτώματά και για να έχετε γρήγορη ανάρρωση.

Αποφύγετε την υπερβολική έκθεση στον ήλιο

Το σημαντικότερο μέτρο προστασίας είναι να αποφύγετε την υπερβολική έκθεση στον ήλιο, καθώς υπάρχει κίνδυνος το ηλιακό έγκαυμα να επιδεινωθεί περαιτέρω.

Να βάζετε ψυχρά επιθέματα

Η πρώτη επιλογή για την αντιµετώπιση ενός ηλιακού εγκαύματος είναι οι κομπρέσες παγωμένου νερού (να τις αφήνετε στο δέρμα σας για 20 λεπτά τη φορά και να τις βάζετε όσο συχνά χρειάζεστε, συνήθως κάθε 2-3 ώρες και επί όσες μέρες ανακουφίζουν τα συμπτώµατα σας).

Εφαρμόστε άπαχο γιαούρτι

Το άπαχο γιαούρτι δεν περιέχει λιπαρά και δεν παγιδεύει την θερμότητα στο εσωτερικό του δέρματος, αλλά την απάγει. Επιπλέον, περιέχει πολύ νερό, οπότε ενυδατώνει το δέρμα, καθώς και αντιοξειδωτικές ουσίες (π.χ. βιταμίνες A και D). Μια εναλλακτική επιλογή είναι να δοκιμάσετε κομπρέσες μουλιασμένες σε παγωμένο γάλα. Και με τα δύο γαλακτοκομικά, το ψύχος ασκεί άμεση αντιφλεγμονώδη, καταπραϋντική δράση.

Τοποθετήστε λίγη οδοντόκρεμα

Αν δεν έχετε άπαχο γιαούρτι, μπορείτε να αλείψετε το ηλιακό έγκαυμα με λίγη οδοντόκρεμα. Ωστόσο, θα πρέπει να προσέξετε να μην περιέχει μέντα ή παράγωγα μέντας όπως η μενθόλη, γιατί μπορεί να προκληθεί περαιτέρω ερεθισμός του δέρματος. Η σκέτη οδοντόπαστα απάγει τη θερμότητα από το δέρμα, όπως το γιαούρτι και το γάλα.

Να κάνετε κρύο ντους

Το κρύο νερό (όχι εντελώς παγωμένο) μπορεί να μειώσει τη θερμότητα και την ευαισθησία, καθώς και τον πόνο που ενδεχομένως νιώθετε.

Να πίνετε άφθονο νερό

Το έγκαυμα από τον ήλιο «τραβάει» υγρά από το σώμα και την υπόλοιπη επιφάνεια του δέρματος, οπότε πρέπει να πίνετε άφθονο νερό. Με αυτό τον τρόπο, θα αποφύγετε την αφυδάτωση.

Βάλτε ειδικές ενυδατικές λοσιόν και τζελ

Τα προϊόντα που θα επιλέξετε πρέπει να περιέχουν επουλωτικά συστατικά όπως η αλόη. Η καλή ενυδάτωση του δέρματος μπορεί να συμβάλλει σημαντικά στην επούλωση του ηλιακού εγκαύματος.

Πάρτε παυσίπονο

Πάρτε παυσίπονο, ιδανικά με αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες. Θα καταπραΰνει τον πόνο και την φλεγμονή στο δέρμα σας, συμβάλλοντας στην καλύτερη επούλωσή του.

Τοποθετήστε κρέμα υδροκορτιζόνης

Εάν αισθάνεστε φαγούρα, δοκιμάστε να εφαρμόσετε ένα λεπτό στρώμα κρέμας υδροκορτιζόνης 1% στην περιοχή που έχει καεί από τον ήλιο. Μπορεί να μειώσει το αίσθημα καύσου και το οίδημα, και να επιταχύνει την επούλωση.

Να φοράτε βαμβακερά ρούχα

Να φοράτε φαρδιά ρούχα από βαμβάκι για να σταματήσει ο περαιτέρω ερεθισμό του δέρματος, επιλέγοντας σκιερά μέρη.

Δεν πρέπει να σπάσετε τις φουσκάλες

Αν το ηλιακό έγκαυμα σχηματίσει φουσκάλες, μπορείτε να τις καλύψετε με μια αποστειρωμένη, αντικολλητική γάζα για να αποφύγετε την επιμόλυνσή τους, ενώ, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να τις «σπάσετε». Και αυτό διότι, θα επιβραδύνετε σημαντικά την επούλωση. Όταν ανοίξουν από μόνες τους, τότε, να τις αλείφετε με μια αντισηπτική αλοιφή και ύστερα να τις καλύπτετε έως ότου σχηματίσουν κρούστα.

Δεν πρέπει να βάζετε λιπαρές ουσίες

Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να βάλετε πάνω στο ηλιακό έγκαυμα υλικά όπως βούτυρο, βαζελίνη, λάδι κ.λπ. διότι «παγιδεύεται» η θερμότητα στο εσωτερικό του δέρματος, με αποτέλεσμα να εντείνουν το έγκαυμα.

Τέλος, εάν αισθάνεστε ότι το ηλιακό έγκαυμα είναι σοβαρό και νιώθετε ζάλη ή σύγχυση, ή εάν έχετε βεβαρημένο ιστορικό με άλλες παθήσεις και λαμβάνατε φαρμακευτική αγωγή, τότε, πρέπει να απευθυνθείτε στον προσωπικό γιατρό σας.

Πηγή: newsit.gr

13 χρόνια στο ψυχιατρείο χωρίς καμία επίσκεψη: H τραγική ζωή του σπουδαίου Γιαννούλη Χαλεπά

Πηγαίνοντας κανείς σε κάποιο κυκλαδίτικο νησί, στο μυαλό του έχει αποκλειστικά την έντονη διασκέδαση, την πολυκοσμία και την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική με τα άσπρα σπίτια και τις πανέμορφος παραλίες. 

Η αλήθεια είναι πως δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα, αλλά υπάρχουν και κάποια μέρη με ξεχωριστή ιστορία.Ένα τέτοιο νησί είναι η Τήνος η οποία διαφέρει πολύ σε σχέση με τα άλλα νησιά. Και όχι μόνο λόγω του Ιερού Ναού της Ευαγγελιστρίας.

Η Τήνος είναι ιδιαίτερη γιατί αποτελεί την πατρίδα της γλυπτικής αλλά και σπουδαίων καλλιτεχνών όπως του εικαστικού Κώστα Τσόκλη, αλλά και του γλύπτη Γιαννούλη Χαλεπά. Ειδικά κανείς αν βρεθεί στο πιο όμορφο χωριό του νησιού, τον Πύργο θα βρεθεί σε ένα άλλο τοπίο. Πέρα από τα γραφικά σοκάκια, θα ταξιδέψει σε μια άλλη εποχή όταν το μάρμαρο αποτελούσε το βασικό εξαγώγιμο προϊόν, ενώ θα μπορεί να επισκεφτεί τόσο το μουσείο μαρμαροτεχνίας όσο και το ίδιο το σπίτι του Γιαννούλη Χαλεπά που μπορεί κάποιος να δει που μεγαλούργησε αυτός ο τεράστιος γλύπτης.

Όσο σπουδαίος καλλιτέχνης ήταν, άλλο τόσο τραγική ήταν και η ζωή του. Μια ζωή βγαλμένη από εκείνα τα αρχαία δράματα όπου πρωταγωνιστής είναι ένας τραγικός ήρωας. Ο Γιαννούλης Χαλεπάς γεννήθηκε στις 24 Αυγούστου του 1851 στον Πύργο Τήνου.

Ο πατέρας του Ιωάννης ήταν από τους πιο γνωστούς τεχνίτες του νησιού, πετυχημένος επαγγελματίας και με έντονη επιχειρηματική δραστηριότητα σε όλη την ελληνική επικράτεια, με τη φήμη του να φτάνει μέχρι την Ρουμανία και την Κωνσταντινούπολη. Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον όπου ο πηλός, το μάρμαρο και η γλυπτική ήταν στην καθημερινότητα του αποφάσισε από την πρώτη στιγμή να ασχοληθεί με την γλυπτική παρά το γεγονός πως η οικογένειά του επιθυμούσε να γίνει έμπορος.

Η καταπίεση της μητέρας

Η Ειρήνη δεν ήθελε ο γιος της να ασχοληθεί με την γλυπτική και το εξέφραζε με κάθε τρόπο και δεν είχε κανένα απολύτως πρόβλημα να φτάνει στα άκρα. Έτσι, όταν μια φορά ο μικρός Γιαννούλης πήγε κρυφά στο εργαστήριο του πατέρα του αυτό υπέπεσε στην αντίληψη της μητέρας του η οποία δεν δίστασε να τον δείρει παρά το γεγονός πως ο Γιαννούλης εκλιπαρούσε να σταματήσει από τον πόνο.

Για τον Γιαννούλη η αγάπη της μητέρας του είχε μετατραπεί σε φόβος και μίσος, κάτι που θα τον επηρέαζε σε όλη του την ζωή. Από το 1869 έως το 1872, μαθήτευσε στο Σχολείον των Τεχνών (την μετέπειτα Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών) με δάσκαλο τον Λεωνίδα Δρόση.

Το 1873 έφυγε για το Μόναχο με υποτροφία τού Πανελλήνιου Ιδρύματος Ευαγγελιστρίας Τήνου, για να συνεχίσει τις σπουδές του στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου με δάσκαλο τον Μαξ φον Βίντμαν. Κατά την διάρκεια της παραμονής του στο Μόναχο, εξέθεσε τα έργα του «Το παραμύθι της Πεντάμορφης» και «Σάτυρος που παίζει με τον Έρωτα», για τα οποία και βραβεύθηκε με το Χρυσό Μετάλλιο.

Στη συνέχεια ήρθε η σειρά της Αθήνας για να παρουσιάσει το έργο του τον Σάτυρο που παίζει με τον Έρωτα, μαζί με το ανάγλυφο της Φιλοστοργίας, στην Έκθεση των Αθηνών το έτος 1875. Η ανταπόκριση των συμπατριωτών του όμως ήταν αρνητική, με τον ίδιο να πληγώνεται για τον τρόπο αντιμετώπισης από τους συμπατριώτες του.

Το 1876 επέστρεψε στην Αθήνα, όπου άνοιξε δικό του εργαστήριο. Το 1877 ολοκλήρωσε στο μάρμαρο τον Σάτυρο που παίζει με τον Έρωτα, και τον ίδιο χρόνο αποφασίζει να επιστρέψει στην Τήνο για να ζητήσει το χέρι της Μαριγώ Χριστοδούλου, της μοναδικής γυναίκας που αγάπησε στην ζωή του. Η απάντηση της οικογένειάς της όμως ήταν αρνητική. Η απόρριψη αυτή τον διέλυσε, τον κατέστρεψε. Από εκείνο το σημείο και μετά άρχισε η προσωπική του κατάρρευση.

Η «Κοιμωμένη» το σπουδαιότερο έργο

Το 1878 λαμβάνει ως παραγγελία από την μητέρα της Σοφίας Αγγελάκη ένα ταφικό μνημείο για την κόρη της που σε ηλικία 18 ετών είχε φύγει από τη ζωή λόγω φυματίωσης. Το έργο αυτό θα αποτελούσε το πιο διάσημο έργο του Χαλεπά. Ήταν η «Κοιμωμένη» που τοποθετήθηκε στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών στον τάφο της Αγγελάκη.

Το έργο αυτό τον έκανε διάσημο, αλλά παράλληλα προκάλεσε και τον φθόνο των υπολοίπων που προσπάθησαν να τον αφήσουν άκρη. Αυτό ήταν το τελευταίο χτύπημα για τον Χαλεπά και κάπου εκεί η ψυχική υγεία του κατέρρευσε. Υπέστη νευρικό κλονισμό και άρχισε να καταστρέφει κάθε έργο του, ενώ επιχείρησε να αυτοκτονήσει. Η κατάστασή του δεν βελτιώθηκε, ενώ και η οικογένειά του τον έστειλε ταξίδι στην Ιταλία σε μια προσπάθεια να βελτιωθεί η ψυχική του υγεία, χωρίς όμως κάποιο αποτέλεσμα.

Με την επιστροφή του στην Ελλάδα άρχισαν ξανά τα συμπτώματα: καταβύθιση στη σιωπή, απομόνωση, παραμιλητό και αναίτιο γέλιο. Το 1888, μετά από αρκετές κρίσεις και απόπειρες αυτοκτονίας, ο γλύπτης εισήχθη στο Φρενοκομείο της Κέρκυρας ως «πάσχων από άνοιαν». Εκείνη την εποχή η ψυχιατρική βρισκόταν σε πολύ πρώιμο στάδιο και οι ασθενείς αντιμετωπίζονταν ως κάτι το παράξενο, το παράταιρο, το κακό. Και ο Χαλεπάς δεν αποτέλεσε εξαίρεση.

Στο Φρενοκομείο της Κερκύρας δεν τον επισκέφθηκε ποτέ κανείς δικός του στα 13 χρόνια που παρέμεινε έγκλειστος. Ο Χαλεπάς αντιμετωπίστηκε με ιδιαίτερα σκληρό τρόπο, όπως και σχεδόν όλοι ψυχασθενείς εκείνη την εποχή.

Οι γιατροί και οι φύλακες είτε του απαγόρευαν να σχεδιάζει και να πλάθει είτε του κατέστρεφαν οτιδήποτε εκείνος είχε δημιουργήσει και είχε κρύψει στο δωμάτιο του. Λέγεται πως από όσα προσπάθησε να δημιουργήσει μέσα στο ψυχιατρείο ένα μόνον έργο σώθηκε, κλεμμένο από κάποιον φύλακα εγκαταλελειμμένο στα υπόγεια του ιδρύματος, όπου ξαναβρέθηκε τυχαία το 1942.

Το 1901 πέθανε ο πατέρας του και έναν χρόνο μετά η μητέρα του τον πήρε από το ψυχιατρείο και τον έφερε πίσω στον Πύργο της Τήνου. Στην Τήνο έζησε υπό την αυστηρή επιτήρηση της μητέρας του, η οποία πίστευε ότι ο γιος της τρελάθηκε από την τέχνη.

Για τον λόγο αυτό, η μητέρα του δεν του επέτρεπε να ασχοληθεί ξανά με την γλυπτική, σε σημείο που, αν εκείνος έφτιαχνε κάτι στοιχειώδες με κάρβουνο ή πηλό, εκείνη το κατέστρεφε. Την ίδια αντιμετώπιση όμως είχε και από τους συγχωριανούς του, που τον αντιμετώπιζαν ως τον τρελό του χωριού. 

Η επιστροφή στην Τήνο και η «ελευθερία» από την μητέρα του

Όταν πέθανε η μητέρα του το 1916, ο Χαλεπάς είχε ξεκόψει παντελώς από την τέχνη του. Ζούσε πάμφτωχος βοσκώντας πρόβατα και φέροντας το βαρύ στίγμα του τρελού του χωριού. Έχοντας πλέον απαλλαγεί από το βάρος της μητέρας του που σημάδεψε και καθόρισε την ζωή του λίγο καιρό μετά τον θάνατό της, μπήκε ξανά στο εργαστήριο και αποφάσισε να ξαναδουλέψει. Πλέον αισθανόταν ελεύθερος.

Τα μέσα που διέθετε ήταν παντελώς πρωτόγονα και το επαρχιακό περιβάλλον εχθρικό προς κάθε αλαφροΐσκιωτο, αλλά εκείνος με πείσμα άρχισε να δημιουργεί, για να κερδίσει τον χαμένο χρόνο.

Ο Θωμάς Θωμόπουλος αντέγραψε πολλά έργα του το 1923 και τα παρουσίασε μετά από δύο χρόνια στην Ακαδημία Αθηνών. Από την έκθεση αυτή το 1927 ο Χαλεπάς βραβεύτηκε με το Αριστείο των Τεχνών. Πλέον, στα 76 του χρόνια θα έρθει η δημόσια αναγνώριση και θα καταφέρει να γίνει αποδεκτός από τον πνευματικό κόσμο.

Το 1930, με την επιμονή της ανιψιάς του, ο γλύπτης αποφάσισε να εγκατασταθεί στην Αθήνα. Εκείνο το καλοκαίρι αποφασίζει να επισκεφτεί την «Κοιμωμένη» του στο Α’ Νεκροταφείο. Κανείς όμως δεν περίμενε την ανταπόκριση του κόσμου μόλις έγινε γνωστή η πρόθεσή του. Κόσμος άρχισε να συρρέει από παντού κλείνοντας την είσοδο του Α’ Νεκροταφείου.

Είναι χαρακτηριστικό πως χρειάστηκε η παρέμβαση της αστυνομίας για να φτάσει στο έργο του ο Χαλεπάς. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα έζησε στην Αθήνα όπου μια ημιπληγία νέκρωσε το δεξί του χέρι με τον ίδιο μέχρι και την τελευταία ημέρα της ζωής του να προσπαθεί να δημιουργήσει.

Ο Γιαννούλης Χαλεπάς ήταν και παραμένει μια κορυφαία μορφή στην νεότερη ελληνική Τέχνη και από τα έργα του έχουν σωθεί περίπου 150, τα οποία είναι κλασικά στην σύλληψή τους.

Υπήρξε ένας σπουδαίος καλλιτέχνης, αλλά και παράλληλα μια τραγική μορφή με την ζωή που έζησε τόσο από την παιδική του ηλικία και την καταπίεση της μητέρας του, μέχρι την ανεκπλήρωτο έρωτα του και τον εγκλεισμό του στο φρενοκομείο, ο Γιαννούλης Χαλεπάς έζησε μια μοναδική ζωή.

Πηγή:  Reader.gr

Φωτιά στην Αττική: Νέο βίντεο δραματικής διάσωσης ηλικιωμένης γυναίκας

 

Νέο βίντεο από δραματική διάσωση ηλικιωμένης φέρνει στο φως της δημοσιότητας το Newsbomb.gr.

Οι σκηνές που αποτυπώνονται στο βίντεο είναι πραγματικά ανατριχιαστικές με την ηλικιωμένη γυναίκα μέσα από ένα σύννεφο καπνού, λόγω της πολυμέτωπης φωτιάς στην Αττική, να μεταφέρεται άρον άρον στο περιπολικό της ΕΛ.ΑΣ. από δύο αστυνομικούς.

Η αγωνία είναι έκδηλη και οι παρακλήσεις για γρήγορες κινήσεις χαρακτηριστικές του επείγοντος της κατάστασης.

Φωτιά στην Αττική: Ήχησε το 112 για Νέα Πεντέλη - Εκκενώστε προς Χαλάνδρι

Μήνυμα του 112 έλαβαν οι κάτοικοι της Νέας Πεντέλης. Οι κάτοικοι καλούνται να εκκενώσουν την περιοχή και να κατευθυνθούν προς Χαλάνδρι.

Δυστυχώς και ο Τάσος Αρνιακός επιβεβαίωσε τα χειρότερα: «Τα πράγματα δεν είναι καθόλου καλά, το μόνο που μπορούμε να ελπίζουμε είναι...»

 

Ο Τάσος Αρνιακός επανήλθε στον ΑΝΤ1, με την κατάσταση στο μέτωπο της πυρκαγιάς να έχει γίνει εξαιρετικά δύσκολη για όσους επιχειρούν και τον έμπειρο μετεωρολόγο να καταθέτει την άποψή του για την εξέλιξη των καιρικών συνθηκών και κατά πόσο αυτές βοηθούν.

Ο ίδιος ανέφερε χαρακτηριστικά, ότι τα πράγματα δεν είναι καθόλου καλά, με τους ανέμους να βρίσκονται ακόμη και στα 8 μποφόρ στα μέτωπα της πυρκαγιάς, κάνοντας το έργο όλων πολύ δύσκολο και παραμένοντας σε αυτά τα δεδομένα μέχρι το απόγευμα της Δευτέρας (12/8).

Η εξέλιξη του καιρού και η στιγμή που ίσως μπορεί να βελτιωθεί η κατάσταση βάσει ανέμων

Από το απόγευμα κι έπειτα, όμως, ο άνεμος κάπως θα κοπάσει και θα πέσει γύρω στα 4-5 μποφόρ την νύχτα. Το πρόβλημα, ωστόσο, είναι πως τα ξημερώματα της Τρίτης (13/8) οι άνεμοι θα ενταθούν ξανά και θα δυσχεράνουν το έργο των πυροσβεστικών δυνάμεων.

Σύμφωνα με τον Τάσο Αρνιακό, επίσης, ένα ακόμη πρόβλημα είναι πως ο άνεμος είναι ζεστός, προκαλώντας πρόβλημα ακόμη και στη θάλασσα, με αποτέλεσμα τα αεροπλάνα να δυσκολεύονται να πάρουν νερό.

Σημαντικές αλλαγές στο νέο «Εξοικονομώ» – Τι καταργείται

Το νέο «Εξοικονομώ» στοχεύει στη βελτίωση της κλιματικής απόδοσης και της οικονομικής αποδοτικότητας των επενδύσεων.

Τις επόμενες εβδομάδες αναμένεται η ανακοίνωση του νέου προγράμματος «Εξοικονομώ», το οποίο θα φέρει σημαντικές αλλαγές στην επιλογή και μοριοδότηση των δικαιούχων.

Σύμφωνα με πληροφορίες από το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, το πρόγραμμα θα δίνει προτεραιότητα σε νοικοκυριά με μέλη ΑμεΑ και πολύτεκνες οικογένειες, ενώ θα υιοθετηθεί και το σύστημα βαθμοημερών που χρησιμοποιείται για το επίδομα θέρμανσης. Αυτή η νέα προσέγγιση στοχεύει στην αποδοτικότερη αξιοποίηση των πόρων και στην υποστήριξη των πιο ευάλωτων πολιτών, καθώς τα εισοδηματικά κριτήρια που εφαρμόζονταν μέχρι τώρα δεν θα αποτελούν πλέον τον κύριο παράγοντα αξιολόγησης.

Με βάση το σύστημα των βαθμοημερών, τα νοικοκυριά που διαμένουν σε περιοχές με δριμύ ψύχος θα έχουν προτεραιότητα και θα επιδοτούνται περισσότερο. Το συγκεκριμένο μέτρο, το οποίο εφαρμόστηκε αρχικά στο επίδομα θέρμανσης, βασίζεται στη γεωγραφική θέση και τις κλιματικές ανάγκες της κάθε περιοχής.

Το νέο «Εξοικονομώ» στοχεύει στη βελτίωση της κλιματικής απόδοσης και της οικονομικής αποδοτικότητας των επενδύσεων, με τις πηγές του υπουργείου να επισημαίνουν ότι η αξιοποίηση των βαθμοημερών θα διασφαλίσει την αποδοτικότητα των παρεμβάσεων.

Ο συνολικός προϋπολογισμός του προγράμματος «Εξοικονομώ 2024» ανέρχεται σε περίπου 700 εκατ. ευρώ, με επιπλέον 170 εκατ. ευρώ να προέρχονται από το RePowerEU. Οι παρεμβάσεις θα επικεντρωθούν κυρίως στην εγκατάσταση αντλιών θερμότητας, μια τεχνολογία που προωθείται έντονα από την Ευρωπαϊκή Ένωση και αναμένεται να καταστεί υποχρεωτική για νέα συστήματα θέρμανσης από το 2029. Η Ελλάδα στοχεύει στην αύξηση του ποσοστού των νοικοκυριών που χρησιμοποιούν αντλίες θερμότητας από το 7% σήμερα στο 17% έως το 2030 και στο 91% έως το 2050.

Επιπλέον, το πρόγραμμα θα περιλαμβάνει και άλλες επιδοτούμενες παρεμβάσεις, όπως αναβάθμιση θερμομόνωσης, αλλαγή κουφωμάτων και εγκατάσταση συστημάτων χρήσης ζεστού νερού. Για τα νοικοκυριά με χαμηλά εισοδήματα που επιθυμούν να αναβαθμίσουν ενεργειακά την κατοικία τους, θα διατεθούν 30 εκατ. ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας.

Η διαδικασία αξιολόγησης των αιτήσεων θα γίνεται βάσει σειράς προτεραιότητας, ενώ θα επιδοτείται περίπου το 95% του κόστους των παρεμβάσεων, με ανώτατο όριο πιθανώς τα 10.000 ευρώ ανά δικαιούχο.

Πηγή: dnews.gr

Ζώντας στη σκιά πρωταθλητών: Οδοιπορικό στο Ολυμπιακό Χωριό, 20 χρόνια μετά τους αγώνες της Αθήνας

Περίπου 10.000 κατοικούν σε ένα χωριό που εκπλήρωσε τον σκοπό της δημιουργίας του σε μόλις 27 ημέρες.

Είναι μία πολύ ζεστή ημέρα στα τέλη του Ιουλίου. Βγαίνοντας από τον κεντρικό αστικό ιστό της Αθήνας και με κατεύθυνση προς Θρακομακεδόνες, το είδαμε στο δεξί μας χέρι. Προσπαθώντας να ξεδιαλύνουμε από μακριά την αν μη τι άλλο πολύ απλή ρυμοτομία του, μπήκαμε τελικά στην περιοχή μέσα από την, κατά την ταμπέλα, τρίτη της είσοδο. Είχαμε φτάσει στο Ολυμπιακό Χωριό.

Πρόκειται για ένα συγκρότημα 2.292 πρότυπων κατοικιών οι οποίες φτιάχτηκαν αποκλειστικά με έναν σκοπό: Να φιλοξενήσουν τους περίπου 17.000 αθλητές των Ολυμπιακών και των Παραολυμπιακών Αγώνων. Ένα χωριό δηλαδή του οποίου ο σκοπός ύπαρξης εκπληρώθηκε μέσα στις 27 ημέρες των Αγώνων. Έκτοτε ζει με το βάρος αυτού του παρελθόντος.

Μετά το πέρας των Aγώνων ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας, αφού έκανε τις απαραίτητες μετατροπές στα διαμερίσματα, τις παρέδωσε σε 2.292 οικογένειες που ζούσαν στην Αττική. Μέσα σε ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, 7-10 Οκτωβρίου του 2004, οι δικαιούχοι θα έπρεπε να φτιάξουν τα χαρτιά τους και τελικά να μπουν σε κλήρωση προκειμένου να μεταστεγαστούν στην περιοχή.

Η κλήρωση έγινε, οι τυχεροί πανηγύρισαν και οι πρώτοι κάτοικοι άρχισαν να μπαίνουν στα νέα τους σπίτια το 2006. Το Ολυμπιακό Χωριό έγινε συνοικία του δήμου Αχαρνών και σταδιακά άρχισαν να αφαιρούνται τα περισσότερα σημεία που σχετίζονταν με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Πλέον, 20 χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά για τους σχεδόν 10.000 μόνιμους κατοίκους.

Οδοιπορικό σε μία εκσυγχρονιστική πόλη στη μέση του πουθενά

Το πρώτο πράγμα που παρατηρείς όταν μπαίνεις στο Ολυμπιακό Χωριό είναι η άπλα. Ελεύθεροι χώροι, φαρδείς δρόμοι, άπειρες θέσεις πάρκινγκ. Αμέσως μετά έρχεται η ησυχία. Όταν περάσαμε την πύλη της κωμόπολης αυτής, η ώρα ήταν 16:30 και δεν κυκλοφορούσε κυριολεκτικά κανείς στον δρόμο. Τη μόνη κίνηση στο τοπίο την έδιναν κάποια άδεια λεωφορεία και ελάχιστα ΙΧ που περνούσαν με συχνότητα τριλέπτου. Κατά τα άλλα, δεν ακούγονταν ανθρώπινες φωνές, δεν ακούγονταν τζιτζίκια ούτε καν θρόισμα φύλλων.

Το μόνο που ένιωθες ήταν μία ζαλάδα από τη ζέστη. Στην περιοχή υπήρχαν κάποια δέντρα, ελάχιστα εκ των οποίων είχαν το απαραίτητο μέγεθος για να κάνουν σκιά. Στις όποιες, λίγες, σκιές συνήθως θα έβλεπες κάποιον αδέσποτο σκύλο είτε να κοιμάται είτε να χαζεύει την ησυχία του δρόμου. Κι αν οι αδέσποτοι σκύλοι είναι ένα θέαμα σπάνιο πια για την πόλη της Αθήνας, αργότερα θα μαθαίναμε ότι η περιοχή είναι ένα μέρος που επιλέγουν συχνά όσοι θέλουν να παρατήσουν το κατοικίδιο τους.

Κάνοντας μία πρώτη βόλτα στον χώρο, πάντως, ένιωθες κάτι να σε μπερδεύει. Πρώτα από όλα, το Ολυμπιακό Χωριό με όλες τις πανομοιότυπες κατοικίες του, δεν χωράει στο παραδοσιακό δίπολο «πόλη ή επαρχία». Είναι λίγο και από τα δύο. Από την άλλη, οι περισσότεροι οικισμοί, τουλάχιστον στην Ελλάδα, συνήθως οδηγούν κάπου: Σε μία πλατεία, σε μία Εκκλησία, σε ένα ποτάμι ή στη θάλασσα. Αυτό δεν συμβαίνει στο Ολυμπιακό Χωριό.

Υπάρχει μεν μία πλατεία με ένα μικρό μνημείο σχετιζόμενο, προφανώς, με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αυτή, ωστόσο, ήταν εμφανώς εγκαταλελειμμένη από τους κατοίκους καθώς δεν έχει ούτε κάποιο μαγαζί εστίασης ούτε οτιδήποτε άλλο που θα την καθιστούσε μέρος μάζωξης της κοινότητας.

Αντιθέτως, σε διάφορα μέρη του Ολυμπιακού Χωριού θα έβρισκες παρατημένες καρέκλες σε πεζοδρόμια οι οποίες είναι μάλλον απομεινάρια του προηγούμενου απογεύματος, εξοπλισμός για το απόγευμα που ερχόταν και, τελικά, μία απόδειξη της προσπάθειας των κατοίκων να υποκαταστήσουν την έλλειψη χώρων εστίασης βρίσκοντας αυτοσχέδιους τρόπους να κοινωνικοποιηθούν στις αυλές τους.

Τελικά, σύντομα, καταλάβαμε ότι το πραγματικό κέντρο της κοινότητας, αν υπάρχει τέτοιο, θα βρισκόταν έξω από τους κεντρικούς της δρόμους, στις αθλητικές εγκαταστάσεις της περιοχής. Φτάνοντας σε ένα πάρκινγκ και έχοντας περάσει από τις οδούς Κώστα Κεντέρη, Φανής Χαλκιά και τον κεντρικό, τη Νίκου Κακλαμανάκη είδαμε τους πρώτους μαζεμένους ανθρώπους.

Στάση στις αθλητικές εγκαταστάσεις

Δύο άνθρωποι βρίσκονταν στα παγκάκια κάτω από ένα δέντρο. Ο ένας εξ αυτών έδινε οδηγίες από μακριά. Πλησιάζοντας είδαμε ένα στάδιο μέσα στο οποίο υπήρχε ένας νεαρός αθλητής που προπονούνταν στη σφυροβολία και μάλλον, αν κρίνουμε από τα επιφωνήματα του προπονητή του, τα πήγαινε αρκετά καλά. Γύρω του, στο ταρτάν έτρεχε ένας άντρας, δρομέας μέσων αποστάσεων.

Στο φόντο των αθλητικών δραστηριοτήτων ήταν ένας κύριος γύρω στα 60 που συνομιλούσε με έναν νεαρότερο. Φορούσε σομόν κοντομάνικο πουκάμισο, είχε ένα στιλο στην τσέπη και κράταγε ένα τσιγάρο πότε στο δεξί και πότε στο αριστερό του χέρι. Καταλάβαμε ότι μας πρόσεξε από τη στιγμή που βγήκαμε από το αυτοκίνητο.

Όταν πας ως ξένος με μία κάμερα στο χέρι, πρέπει να χρησιμοποιήσεις την παρατηρητικότητα σου, προκειμένου να πετύχεις με το μάτι σου τον κατάλληλο άνθρωπο που θα σε μπάσει πιο γρήγορα από όλους στην κοινότητα. Από την κινησιολογία του και από την αυτοπεποίθηση που εξέπεμπε, καταλάβαμε αμέσως ότι αυτός ο τύπος με το σομόν πουκάμισο θα ήταν ο άνθρωπός μας.

Είχαμε δίκιο. Επρόκειτο για τον Βασίλη Δοβλέτογλου, που είναι ο πρόεδρος του Δία Ολυμπιακού Χωριού, ενός εκ των τριών συλλόγων που υπάρχουν στο Ολυμπιακό Χωριό. Χωρίς να χρειαστεί πολλά-πολλά, φρόντισε να μας υποδεχτεί ευγενικά στον χώρο. «Εγώ θα σας τα πω όλα» μας έκανε χαμογελώντας.

Ο ίδιος είναι, εκτός από πρόεδρος του Συλλόγου, μόνιμος κάτοικος του Χωριού εδώ και 18 χρόνια. «Ήμουν από τους τυχερούς που πήραν σπίτι εδώ. Είναι ήσυχα πολύ, εγώ έμενα στο Παγκράτι, όπου θυμάμαι ότι δεν μπορούσα να κοιμηθώ τα μεσημέρια». Το μεγαλύτερο μέρος της ενασχόλησής του βέβαια αφορά τον στίβο και τα πράγματα του Συλλόγου.

«Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει πολλή δουλειά εδώ. Αν ερχόσασταν πριν λίγα χρόνια θα βλέπατε την απόλυτη ασχήμια. Οι εγκαταστάσεις βελτιώνονται, φτιάχτηκε και το κολυμβητήριο που ήταν η μεγάλη πληγή για την περιοχή. Χρειάζονται βέβαια πολλά ακόμα αλλά νομίζω ότι έχουμε μπει σε καλό δρόμο», μάς τονίζει ο κύριος Βασίλης πριν μας μιλήσει με μεγάλη περηφάνια για τον Παναγιώτη Μπερτόλη.

«Έχουμε έναν παιδί που πήγε στο Βαλκανικό και βγήκε δεύτερος και τρίτος στο 200άρι και στο 400άρι. Πήγε και στο Πανευρωπαϊκό. Είναι στον δρόμο, έρχεται. Κάντε μία βόλτα και περάστε πάλι από εδώ να του μιλήστε». Αφού πράγματι είδαμε τις εγκαταστάσεις, τελικά γυρίσαμε και βρήκαμε τον 17χρονο Παναγιώτη. Στην είσοδο του χώρου υπήρχε μία φωτογραφία του με ένα μικρό κείμενο σχετικό με τα κατορθώματά του.

Ο ίδιος δεν είναι μόνιμος κάτοικος της περιοχής. Μένει στα ανατολικά, στο Πολυδένδρι και το Σεπτέμβριο θα μπει στη Γ’ Λυκείου. «Κάνω 15 με 20 λεπτά για να έρθω εδώ με το αμάξι. Με πηγαινοφέρνουν οι γονείς μου κάθε μέρα και τα σαββατοκύριακα. Αν δεν ήταν αυτοί και ο προπονητής μου, δεν θα μπορούσα να πετύχω τίποτα», μάς λέει λίγο ντροπαλός.

Μας οδηγεί στο μέρος όπου προπονείται. Εκεί βρίσκεται και η μικρή του αδερφή. Τον ρωτάμε για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας αθλητής της ηλικίας του. «Οι εγκαταστάσεις είναι πολύ παλιές. Παλεύουμε με τον καιρό και με τα πάντα. Κάνουμε βάρη σε ένα δωμάτιο που οριακά χωράμε 4-5 άτομα. Τις προάλλες σκεφτείτε παραλίγο να με δαγκώσει ένα σκυλί. Προσπαθούμε όλοι για το καλύτερο αλλά έχουμε προβλήματα».

Ένα τυπικό απόγευμα στο Ολυμπιακό Χωριό

Για να έχουμε, όμως, μια ασφαλέστερη εικόνα για το πώς είναι η ζωή στο Ολυμπιακό Χωριό, 20 χρόνια μετά τα εγκαίνιά του, αποφασίσαμε να κάνουμε έναν ακόμη περίπατο. Για καλή μας τύχη, μερικά μέτρα μακριά από το μοναδικό ψιλικατζίδικο της κοινότητας, ένα ζευγάρι συνταξιούχων κάθονταν σε δύο πλαστικές καρέκλες μαζί με το μικρό τους σκυλάκι. Παρά τη αρχική τους καχυποψία, τελικά αποφάσισα να μας μιλήσουν.

Στο Ολυμπιακό Χωριό ήρθαν πρώτη φορά το 2006. Στη αρχή ενθουσιάστηκαν. Ολοκαίνουριο σπίτι, ήσυχη περιοχή. Μόνο που στη πορεία, όλα άλλαξαν. «Υπήρχαν αρκετές κακοτεχνίες που δεν μπορουσες να δεις με γυμνό μάτι. Όλα τα σπίτια απ’ έξω έχουν τούβλα κι από μέσα γυψοσανίδα. Είχαμε θέμα με το μάρμαρο, τις πόρτες, τα παράθυρα. Δεν έγινε καλή δουλειά» μας λέει ο άνδρας του ζευγαριού.

Αυτή η παρακμή δεν έμεινε, όμως, μόνο στο εσωτερικό των σπιτιών. Όπως εξηγεί η σύζυγός του στην αρχή μπορούσες να βρεις τα πάντα στο Ολυμπιακό Χωριό, μέχρι και βίντεο κλαμπ είχε. «Τώρα δεν υπάρχει ούτε ένα μανάβικο. Για να πάρω ένα μαϊντανό πρέπει να βγω εκτός». Τους χειμώνες η κατάσταση είναι χειρότερη. «Είναι λες και ένα σύννεφο κρέμεται από πάνω μας και έχει σκεπάσει τη ζωή μας» σημειώνει «βλέπετε εσείς να κυκλοφορεί κανείς;».

Όταν στραφήκαμε προς τον σύζυγό για το αν συμμερίζεται αυτή την άποψη για το Ολυμπιακό Χωριό, χαμογελώντας ελαφρώς μας είπε «εμένα μου αρέσει εδώ, έχει ησυχία».

Το μοναδικό μαγαζί εστίασης σε μία πόλη 10.000 κατοίκων

Ένα από τα ελάχιστα πια μαγαζιά που άντεξαν μέσα στο πέρασμα των χρόνων είναι η ταβέρνα του Θοδωρή. Όταν τη επισκεπτόμαστε έχει μόλις έναν πελάτη που βλέπει στην τηλεόραση αγώνα του ποδοσφαιρικού τουρνουά γυναικών των Ολυμπιακών Αγώνων μεταξύ της Ιαπωνίας και της Ισπανίας, που παραδοσιακά ξεκινά πριν την τελετή έναρξης.

Ο κυριος Θοδωρής είναι στον χώρο δράσης του και κόβει γυρο. Όπως εξηγεί, η κίνηση είναι μεγαλύτερη κυρίως τις βραδινές ώρες. «Δεν είναι εύκολα τα πράγματα, αλλά το παλεύουμε. Παλιά υπήρχαν πολλά μαγαζιά. Τώρα έχουμε μείνει μόνο εμείς. Αν δεις τα κτίρια, είναι ετοιμόρροπα. Κλείνει ένα κατάστημα και δεν μένει τίποτα» σημειώνει, ενώ εξηγεί ότι είναι πολύ δύσκολο ένας επαγγελματίας να πάρει άδεια για να ανοίξει το δικό του μαγαζί στο Ολυμπιακό Χωριό λόγω γραφειοκρατικών και πολεοδομικών διαδικασιών.

Λίγα λεπτά αργότερα αποχωρούμε. Βγαίνουμε από την ίδια ακριβώς είσοδο – έξοδο του χωριού. Οι τεράστιοι και απλωμένοι δρόμοι με τους κόμβους που πια δεν έχουν λόγο ύπαρξης παραμένουν άδειοι. Στα πάρκα με τα ξερά χορτάρια βλέπουμε μόνο μια γυναίκα που έχει βγάλει βόλτα το σκύλο της. Τα ρημαγμένα κτίρια με τα σπασμένα τζάμια μάς τραβούν και πάλι τη προσοχή, ενώ οι πρώτες παρέες εφήβων ξεκινούν τις βόλτες τους.

Έχουν περάσει μόλις 20 χρόνια και τίποτα άλλο πέρα από το όνομα δε θυμίζει ότι κάποτε εκεί πέρασαν έναν ολόκληρο μήνα οι καλύτεροι αθλητές του πλανήτη.

Πηγή: reader.gr - Άκης Κατσούδας, Νίκος Σταματίνης

Πίστες ’24 – ‘25: Αυτά είναι τα νέα σχήματα στα μπουζούκια που θα κάνουν τις μεγαλύτερες «ζημιές»

Ο Αύγουστος δεν είναι μόνο ο κατεξοχήν μήνας των διακοπών. Είναι και ο μήνας των μεταγραφών. Η εποχή που οι οπαδοί αδημονούν για παιχταράδες, τους ονειρεύονται με τα χρώματα της ομάδας τους και γκρεμίζουν αεροδρόμια, άμα λάχει, για να τους υποδεχθούν.

Πέρα όμως από το ποδόσφαιρο, ο τελευταίος μήνας του καλοκαιριού είναι καυτός και για τις μεταγραφές στις… πίστες. Όπως και οι πρόεδροι των ομάδων, μεγάλα deal κλείνουν οι επιχειρηματίες των νυχτερινών κέντρων. Και όπως συμβαίνει με τους παιχταράδες της μπάλας, σπουδαία ονόματα της νύχτας σχηματίζουν dream teams στα μπουζούκια!

Ο φετινός χειμώνας λοιπόν επιφυλάσσει μεγάλες συγκινήσεις και έχει να παρουσιάσει ανατρεπτικά σχήματα καλλιτεχνών. Το πιο «ηχηρό» εξ αυτών είναι του Αντώνη Ρέμου με τη Δέσποινα Βανδή. Οι δυο τους ενώνουν τις δυνάμεις (και τις φωνές τους) στο «NOX», σε μια συνεργασία που αν μη τι άλλο υπόσχεται δυνατές μουσικές βραδιές.

Ο Γιώργος Μαζωνάκης θα συμπράξει από τις αρχές του φθινοπώρου στο «Fantasia» με τη Λένα Ζευγαρά και μαζί θ’ ανηφορίσουν έπειτα στη Θεσσαλονίκη. Θα τους διαδεχθεί έπειτα ο Νίκος Οικονομόπουλος, που εν τω μεταξύ από τις αρχές Σεπτεμβρίου (και ενόψει της ΔΕΘ) θα εμφανίζεται στην «Πύλη Αξιού» της συμπρωτεύουσας.

Την αντίθετη διαδρομή θ’ ακολουθήσει η Πάολα, που έρχεται στην Αθήνα σε νέο χώρο με την επωνυμία «Theama athens live stage» και θα συνεργαστεί με τον Νίνο. Η Άννα Βίσση, από την πλευρά της, θα βρίσκεται και πάλι στο «Hotel Ermou», ενώ η Νατάσα Θεοδωρίδου θα βρίσκεται για μια ακόμη σεζόν στην «Ακτή Πειραιώς».

Αυτός θα συμβεί φέτος χωρίς παρτενέρ, αφού ο Γιώργος Κακοσαίος μετακομίζει στον «Βοτανικό» για να συνεργαστεί με τον Γιώργο Σαμπάνη. Οι Φέρρης-Απέργης θα συμπράξουν ξανά έπειτα από ένα διάλειμμα στο «Ποσειδώνιο», ενώ ο Πέτρος Ιακωβίδης θα βρίσκεται στο «Vogue Club Athens».

Ο Νίκος Βέρτης θα συνεχίσει κανονικά φέτος στο «Yton», έχοντας μάλιστα παρτενέρ έπειτα από πολλά χρόνια, μιας και θα εμφανίζεται μαζί του από τον Οκτώβρη η Ζόζεφιν. Δυνατές συγκινήσεις, εξάλλου, υπόσχεται η σύμπραξη των Λευτέρη Πανταζή και Έλλης Κοκκίνου στο «Romeo», ενώ στο «LAV STAGE» θα βρίσκεται για μια ακόμη σεζόν η Καίτη Γαρμπή, έχοντας δίπλα τον Γιώργο Λιβάνη.

Όσο για τους ακόμα πιο… σκληροπυρηνικούς και αθεράπευτα μερακλήδες, θα υπάρχει και φέτος η επιλογή του «Εμπατή North Stage», όπου θα εμφανίζεται ξανά ο σπουδαίος Θέμης Αδαμαντίδης.

Πηγή: menshouse.gr