Enimerosi 247: Εκκλησία

Αναγνώστες

Translate

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ


Σχόλια-Eπικοινωνία

Τις καταγγελίες, τα παράπονα, τις απόψεις σας και ότι
χιουμοριστικό έχετε να πείτε, μπορείτε να τα στείλετε στο email: enimerosi247@hotmail.com


ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ

Δευτέρα 24 Μαρτίου 2025

Σήμερα τα προεόρτια του Ευαγγελισμού, ποιον Άγιο γιορτάζουμε

Κατηγορία Εκκλησία στις   1:30 μ.μ.  |  Δευτέρα 24 Μαρτίου 2025

 


Κανένα γνωστό όνομα σήμερα στο Εορτολόγιο: Ο Άγιος που μνημονεύει η Εκκλησία.

Σήμερα Δευτέρα 24 Μαρτίου είναι τα Προεόρτια του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, ενώ γιορτάζει ο Ιερομάρτυρας Αρτέμων επίσκοπος Σελευκείας της Πισιδίας.


Ο Άγιος Αρτέμων άκμασε κατά την περίοδο της βασιλείας του Διοκλητιανού (285 - 305 μ.Χ.) και ήταν πρεσβύτερος της Εκκλησίας της Λαοδίκειας στη Συρία. Βρισκόταν σε προχωρημένη ήδη ηλικία (όπως γνωρίζουμε είχε διατελέσει 16 χρόνια αναγνώστης, 28 διάκονος και 33 χρόνια ιερέας), όταν επίσκοπος της πόλης ήταν ο γηραιός άγιος Σισσίνιος. Πριν το μαρτύριο του ο Αρτέμων είχε εισέλθει με τον Σισσίνιο στον ειδωλολατρικό ναό τής Λαοδίκειας και κατέστρεψαν τα εκεί ευρισκόμενα είδωλα. Όταν μετά από κάποιο χρονικό διάστημα ήλθε στη Λαοδίκεια κάποιος Κόμης, που λεγόταν Πατρίκιος, και πληροφορήθηκε το τόλμημα των αγίων, όρμησε στο ναό που λειτουργούσαν, για να τους τιμωρήσει. Πατάχθηκε όμως αμέσως από θεϊκή οργή και ασθένησε.


Παρόλο δε που ζήτησε και έλαβε από τον Σισσίνιο τη θεραπεία του, παρέμεινε αμετανόητος και, αφού συνέλαβε τον Αρτέμονα, τον υπέβαλε σε φρικτά βασανιστήρια, για να τον αναγκάσει να θυσιάσει στους ψευδοθεούς. Τέλος, αφού απέτυχε ο Πατρίκιος τον σκοπό του, διέταξε και εξέκαυσαν λέβητα, που περιείχε πίσσα και ρητίνη, για να κάψει μέσα τον άγιο. Αλλά τότε, θεία δύναμη άρπαξε τον Κόμη και τον έριξε εκείνο μέσα στον λέβητα, όπου βρήκε οικτρό θάνατο. Στη συνέχεια, συμφώνως προς τα πλείστα γνωστά Συναξάρια του (Συναξάρι Κωνσταντινουπόλεως, Μηνολόγιο Βασιλείου, κ.α.), ο Άγιος Αρτέμων έκανε με την προσευχή του να αναβλύσει πηγή ύδατος στον τόπο που στεκόταν, όπου και βάπτισε αυτούς που πίστεψαν στον Χριστό με αφορμή τη θαυμαστή του διάσωση. Αφού δε ενήργησε πολλά θαύματα και μετέβη στη Μικρά Ασία, σε τόπο που λεγόταν Βαλβίνη, εκοιμήθη εκεί εν Κυρίω.


Σημειώνεται πως σήμερα 24 Μαρτίου είναι και η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Φυματίωσης.


Ανατολή ήλιου: 06:22 - Δύση ήλιου: 18:40

Σάββατο 22 Μαρτίου 2025

Τι τρώμε και τι γιορτάζουμε Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως

Κατηγορία Εκκλησία στις   8:33 π.μ.  |  Σάββατο 22 Μαρτίου 2025

Η Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως είναι την τρίτη Κυριακή της Σαρακοστής. 



Τι τρώμε και τι γιορτάζουμε σήμερα Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως


Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως τι γιορτάζουμε

Την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, ο ιερέας μεταφέρει τον Σταυρό με πομπή κατά την πρωινή λειτουργία στο κέντρο του ναού, όπου, σύμφωνα με το εκκλησιαστικό πρωτόκολλο, τελείται η ακολουθία της Σταυροπροσκυνήσεως.



Στο τέλος, οι πιστοί ασπάζονται τον Σταυρό και λαμβάνουν λουλούδια και δεντρολίβανο (σταυρανθή) ως ευλογία από τον ιερέα. Οι πιστοί διατηρούν αυτά τα λουλούδια στο εικονοστάσι των σπιτιών τους, όπως με τα λουλούδια του Επιταφίου. Καθ’ όλη τη διάρκεια της εβδομάδας ο Σταυρός παραμένει στο κέντρο της εκκλησίας και τον προσκυνούν οι πιστοί. Για αυτό λέγεται Σταυροπροσκυνήσεως.



Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως τι τρώμε

Η Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως η οποία λέγεται και μεσονηστήσιμη γιατί βρίσκεται στο μέσο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής είναι και αυτή ημέρα νηστείας.


Παρόλα αυτά, όπως κάθε μία από τις Κυριακές της Σαρακοστής, έτσι και στην Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως σύμφωνα με το έθιμο το λάδι επιτρέπεται.


Την έκτη Κυριακή της Σαρακοστής είναι η Κυριακή των Βαΐων.


ekklisiaonline.gr





Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2025

Εορτολόγιο 27 Φεβρουαρίου: Ποιοι γιορτάζουν

Κατηγορία Εκκλησία στις   6:00 π.μ.  |  Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2025


 Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου, σύμφωνα με το εορτολόγιο του 2025 τιμάται η μνήμη του Οσίου Ασκληπιού και Ιακώβου, του Αγίου Γελάσιου, του Αγίου Νήσιου του Μάρτυρος και του Όσιου Προκόπιου του Ομολογητή


Όσιος Προκόπιος ο Δεκαπολίτης ο Ομολογητής

Σύμφωνα με τον συναξαριστή, ο Όσιος Προκόπιος ο Δεκαπολίτης έζησε στα χρόνια του εικονομάχου αυτοκράτορα Λέοντος του Ισαύρου (717 - 741 μ.Χ.) και διακρίθηκε για την πνευματική γενναιότητά του ως υπέρμαχος της Ορθοδοξίας.


Αν και από νεαρή ηλικία ακολούθησε το μοναχισμό, δεν έμεινε στην απομόνωση του κελιού του, αλλά αγωνίσθηκε σθεναρά κατά των εικονομάχων. Γι' αυτό υπέστη πολλά βασανιστήρια, μαστιγώσεις, φυλακές και εξορίες. Διακρίθηκε, επίσης, στον αγώνα της Εκκλησίας κατά των αιρετικών Μονοφυσιτών.


Ο Άγιος Προκόπιος φαίνεται ότι λίγο μετά την αποφυλάκισή του κοιμήθηκε, ενώ κατ' άλλους υπέμεινε μαρτυρικό θάνατο.


Απολυτίκιον


Ἦχος α'. Τῆς ἐρήμου πολίτης


Φερωνύμως προκύπτων ἐν ἀσκήσει Προκόπιε, ἤρθης ἐκ δυνάμεως Πάτερ, πρὸς ἀθλήσεως ἔλλαμψιν Χρίστου γὰρ τὴν Εἰκόνα προσκυνῶν, Μαρτύρων ἀνεδείχθης κοινωνός, μεθ' ὧν πρέσβευε παμμάκαρ διαπαντός, ὑπὲρ τῶν ἐκβοώντων σοι, δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνερνούντι διὰ σοῦ, πασιν ἰάματα.

Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2025

Πότε ξεκινούν οι Χαιρετισμοί της Παναγίας

Κατηγορία Εκκλησία στις   11:00 π.μ.  |  Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2025


 Στους χαιρετισμούς της Παναγίας περιλαμβάνονται σε ποιητική μορφή, με πανέμορφα λόγια, όλες οι βασικές διδασκαλίες της Ορθοδοξίας για τον Χριστό, τον επίγειο βίο του, το ρόλο της Παναγίας για τη σωτηρία του ανθρώπου, αλλά και την αγνότητά της



Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, την πρώτη εβδομάδα της Σαρακοστής ξεκινούν οι Α΄ χαιρετισμοί.


Εναλλακτικά λέγονται και χαιρετισμοί της Παναγίας Θεοτόκου, αφού τα περισσότερα λόγια είναι αφιερωμένα στη μητέρα του Χριστού.


Στους χαιρετισμούς γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στην Παναγία αλλά και στο έργο του Ιησού Χριστού. Ουσιαστικά μας προετοιμάζουν για την Μεγάλη εβδομάδα που θα ακολουθήσει.


Στους χαιρετισμούς της Παναγίας περιλαμβάνονται σε ποιητική μορφή, με πανέμορφα λόγια, όλες οι βασικές διδασκαλίες της Ορθοδοξίας για τον Χριστό, τον επίγειο βίο του, το ρόλο της Παναγίας για τη σωτηρία του ανθρώπου, αλλά και την αγνότητά της.


Χαιρετισμοί και Ακάθιστος Ύμνος: Πότε είναι

Οι Χαιρετισμοί και ο Ακάθιστος Ύμνος φέτος είναι τις παρακάτω ημερομηνίες:


-Α Χαιρετισμοί: Παρασκευή, 7 Μαρτίου 2025

-Β Χαιρετισμοί: Παρασκευή, 14 Μαρτίου 2025

-Γ Χαιρετισμοί: Παρασκευή, 21 Μαρτίου 2025

-Δ Χαιρετισμοί: Παρασκευή, 28 Απριλίου 2025

-Ακάθιστος Ύμνος: Παρασκευή, 4 Απριλίου 2025


Τι ώρα αρχίζουν οι Χαιρετισμοί 2025

Οι Χαιρετισμοί, αρχίζουν κατά κανόνα μεταξύ 6 και 7 το απόγευμα. Υπάρχουν, όμως, εκκλησίες στις οποίες οι Χαιρετισμοί της Θεοτόκου ξεκινάνε και μετά τις 7 το απόγευμα της Παρασκευής.



Για την ακριβή ώρα μπορείτε να συμβουλευθείτε το Ωρολόγιο Πρόγραμμα Ακολουθιών της εκκλησίας της ενορίας σας.


Οι χαιρετισμοί ψάλλονται τις πρώτες τέσσερις εβδομάδες, ενώ στη συνέχεια έπεται η ακολουθία του Ακάθιστου Ύμνου.


Η ιστορική διαδρομή των Χαιρετισμών

Οι Χαιρετισμοί ψάλθηκαν πρώτη φορά το το 626 μ.Χ. από τους κατοίκους της Κωνσταντινούπολης με επικεφαλής τον Πατριάρχη Σέργιο, στο Ναό της Παναγίας των Βλαχερνών, όταν οι Άβαροι είχαν πολιορκήσει την Κωνσταντινούπολη, ενώ ο αυτοκράτορας Ηράκλειος με όλο το στρατό του πολεμούσε στην Περσία.


Η Πόλη κινδύνευε να πέσει στα χέρια των εχθρών, αλλά τελικά σώθηκε, με την θαρραλέα αντεπίθεση του λαού κατά των πολιορκητών, που έγινε ύστερα από την λιτανεία της εικόνας της Παναγίας, γύρω από τα τείχη.


Από τότε, καθιερώθηκε ο Ακάθιστος ύμνος στην Εκκλησία μας και ψελνόταν πάντα σε παρόμοια περιστατικά, έπειτα, δηλαδή, από νικηφόρα αντίσταση του στρατού και του λαού στις επιθέσεις των επιδρομέων.


Ποιητής των χαιρετισμών της Παναγίας είναι μάλλον ο άγιος Ρωμανός ο Μελωδός, ένας από τους μεγαλύτερους ελληνόγλωσσους ποιητές όλων των εποχών.


Το ποίημα είναι μελοποιημένο, έχει μουσική και ανήκει στο είδος κλασικής μουσικής του Βυζαντίου που λέγεται «κοντάκιο».


Έχει 24 στροφές «οίκους», οι οποίοι αρχίζουν, με τη σειρά, από τα 24 γράμματα της αλφαβήτου.


Πηγή: howto.gr

Εορτολόγιο 26 Φεβρουαρίου: Ποιοι γιορτάζουν

Κατηγορία Εκκλησία στις   5:00 π.μ.  | 

 


Την μνήμη των Αγίας Φωτεινής, Τυροφάγου, Αγίας Ανατολής της Μάρτυρος, Οσίου Πορφυρίου, Αγίου Σεβαστιανού δουκός, Αγίου Φωτεινού του Μάρτυρος τιμά σήμερα Κυριακή 26 Φεβρουαρίου η Ορθόδοξη Εκκλησία.


Ποια ονόματα γιορτάζουν


Ανατολή

Πορφύριος, Πορφυρός, Πορφύρης, Πορφυρή, Πορφυρία, Πορφύρα, Πορφυρώ, Πορφυρούλα *

Σεβαστιανός, Σεβαστίνος, Σεβαστός, Σέβος, Σέβης *

Φωτεινή, Φώτω, Φώφη, Φωτούλα, Φαίη, Φωφώ *

Φώτιος, Φώτης, Φωτεινός, Φώτις, Φωτεινή, Φανή, Φένια, Φώτω, Φώφη, Φωτούλα, Φαίη, Φωφώ *


* Το όνομα αυτό γιορτάζει και σε άλλες ημερομηνίες.


Επίσης

Ανατολή ήλιου: 07:01


Δύση ήλιου: 18:14


Διάρκεια ημέρας: 11 ώρες 14 λεπτά


Σελήνη 6.5 ημερών

Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2025

Αγία Φιλοθέη: Μεγάλη γιορτή της Ορθοδοξίας σήμερα (19/2)

Κατηγορία Εκκλησία στις   11:42 π.μ.  |  Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2025


 Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά σήμερα, 19 Φεβρουαρίου, τη μνήμη της Αγίας Φιλοθέης της Αθηναίας, μιας σπουδαίας μορφής με σημαντικό ανθρωπιστικό και κοινωνικό έργο κατά την Τουρκοκρατία του 16ου αιώνα.


Η Αγία Φιλοθέη, κατά κόσμον Ρηγούλα ή Ρεβούλα-Παρασκευή Μπενιζέλου, αφιέρωσε τη ζωή της στη μοναχική πορεία και τη φιλανθρωπία, συνεισφέροντας αμέτρητα στην ανακούφιση των δοκιμαζόμενων συνανθρώπων της. Η Εκκλησία την ανακήρυξε αγία, και η ζωή και δράση της παραμένουν άρρηκτα συνδεδεμένες με την πόλη της Αθήνας.



Διαβάστε επίσης: Υπεγράφη η Αγιοκατάταξη στο Φανάρι: Αυτός είναι ο νέος Άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας


Σήμερα, το μνημείο της Αγίας Φιλοθέης βρίσκεται στη Φιλοθέη, στα βόρεια προάστια της Αττικής, μια περιοχή που φέρει το όνομά της ως διαρκή τιμή στη μνήμη και την προσφορά της.




Η ζωή και το έργο της Αγίας Φιλοθέης

Η Ρεγγίνα ή Ρηγούλα Μπενιζέλου, όπως ήταν το κοσμικό της όνομα, γεννήθηκε το 1522 στην Αθήνα. Ήταν κόρη του Αθηναίου προύχοντα και λόγιου Άγγελου Μπενιζέλου και της Συρίγης Παλαιολογίνας.


Στα 14 της παντρεύτηκε τον Ανδρέα Χειλά και στα 17 της έμεινε χήρα. Τότε αποφάσισε να ακολουθήσει τον δρόμο του Θεού και εκάρη μοναχή με το όνομα Φιλοθέη. Έχτισε ένα μοναστήρι εκεί που σήμερα βρίσκεται η Αρχιεπισκοπή Αθηνών (δίπλα στη Μητρόπολη) και επεδόθη σε φιλανθρωπικό έργο με την ίδρυση ξενώνα, νοσοκομείου και εκπαιδευτηρίου για άπορες Αθηναίες.




Η μοναχή Φιλοθέη προκάλεσε την μήνιν των Οθωμανών, όταν ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την προστασία των νεαρών Ελληνίδων της Αττικής, που εκβιάζονταν από τους κατακτητές να ασπασθούν τον Μωαμεθανισμό και να παντρευτούν Μουσουλμάνους. Τη συνέλαβαν κατά τη διάρκεια της ολονυχτίας της εορτής του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου (2-3 Οκτωβρίου 1588) και την υπέβαλαν σε φριχτά βασανιστήρια. Πέθανε από τα τραύματά της στις 19 Φεβρουαρίου του 1589.


Το όνομά της δόθηκε στο προάστιο της Φιλοθέης το 1936, όταν βρέθηκε κρύπτη της Αγίας στην περιοχή. Προηγουμένως, ονομαζόταν Νέα Αλεξάνδρεια.

Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2025

Ψυχοσάββατο 2025: Πότε πάμε τα κόλλυβα στην εκκλησία - Πώς τιμάμε τους νεκρούς

Κατηγορία Ελλάδα στις   12:07 μ.μ.  |  Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2025


Τα δύο Ψυχοσάββατα τιμώνται από τους πιστούς με μνημόσυνα στις εκκλησίες, τρισάγια στους τάφους και μοίρασμα κολλύβων.


Το πρώτο Ψυχοσάββατο της χρονιάς πλησιάζει καθώς το προσεχές Σάββατο 22 Φεβρουαρίου η εκκλησία προγραμματίζει να τιμήσει την μνήμη των κεκοιμημένων. Σύμφωνα με την ορθόδοξη παράδοση η μέρα αυτή θα είναι αφιερωμένη στην μνημόνευση όλων των κεκοιμημένων αφού η Κυριακή είναι αφιερωμένη στη μέλλουσα κρίση και διαβάζεται κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας το σχετικό ευαγγελικό ανάγνωσμα.


Aνήμερα Ψυχοσαββάτου, η εκκλησία τελεί κοινό μνημόσυνο «ὑπὲρ πάντων τῶν ἀπ’ αἰῶνος κεκοιμημένων ὀρθοδόξων χριστιανῶν», τοὺς ὁποίους «ἐκάλυψε τάφος ἐν πάσῃ χώρᾳ». Ἰδιαιτέρως τὸ τελεῖ γιὰ ὅσους «κατὰ καιροὺς ἀπέθανον ἄωρα ἢ εἰς ξενιτείαν ἢ εἰς ὄρη καὶ κρημνούς, ἴσως δὲ καὶ πένητες ὄντες οὐκ ἠξιώθησαν τῶν διατεταγμένων μνημοσύνων».


Η καθιέρωση του Ψυχοσάββατου είναι μια υπόμνηση ότι το σώμα θα αναστηθεί κατά την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου, για να ενωθεί με την αθάνατη ψυχή σύμφωνα με τη διδασκαλία της Ορθόδοξης Εκκλησίας


Πότε είναι τα Ψυχοσάββατα του 2025


Τα δύο μεγάλα Ψυχοσάββατα τελούνται το ένα πριν από την Κυριακής της Απόκρεω και το άλλο πριν από την Κυριακή της Πεντηκοστής. Το πρώτο Ψυχοσάββατο του έτους είναι 57 ημέρες πριν το Άγιο Πάσχα, ενώ το δεύτερο Ψυχοσάββατο είναι 48 ημέρες μετά το Άγιο Πάσχα. Το Άγιο Πάσχα είναι κινητή εορτή συνεπώς και τα Ψυχοσάββατα είναι κινητά.Για το 2025, το πρώτο Ψυχοσάββατο είναι στις 22 Φεβρουαρίου και το δεύτερο Ψυχοσάββατο στις 7 Ιουνίου. Στην πορεία, με το πέρασμα των χρόνων προστέθηκαν τα ψυχοσάββατα της Τυρινής και των Αγίων Θεοδώρων.


Ψυχοσάββατα 2025 : Ψυχοσάββατο της Τυρινής (Ψυχοσάββατο των Αγίων Θεοδώρων)


Tο ψυχοσάββατο της Τυρινής γιορτάζεται το Σάββατο της α΄ εβδομάδος των νηστειών, όπου γιορτάζουμε την μνήμη του δια κολλύβων θαύματος του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος. Για Φέτος το 2025 το ψυχοσάββατο της Τυρινής πέφτει 08 Μαρτίου 2025


Το Σαββάτο του Λαζάρου σε κάποιες περιοχές το γιορτάζουν σας Ψυχοσάββατο. Φέτος το Σάββατο του Λαζάρου για το 2025 πέφτει στις 12 Απριλίου.


Ψυχοσάββατα 2025 : Το Σάββατο πριν την εορτή του Αγίου Δημητρίου. Το Σάββατο πριν την εορτή του Αγίου Δημητρίου, είναι το Ψυχοσάββατο του προστάτη της Θεσσαλονίκης και όλης της Μακεδονίας του Αγίου Δημητρίου και γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 26 Οκτωβρίου.


– Το Σάββατο προ των Αρχαγγέλων ( Το ψυχοσάββατο των Ταξιαρχών) Ένα ακόμα ψυχοσάββατο θα βρούμε στην παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Βουλγαρίας, το Σάββατο πριν των Ταξιαρχών, φέτος «πέφτει» το Σάββατο 1η Νοεμβρίου.


Ψυχοσάββατο 2025: Πότε πάμε τα κόλλυβα στην εκκλησία


Τα Ψυχοσάββατα για να συγχωρεθεί η ψυχή των αγαπημένων μας προσώπων συνηθίζεται να προσφέρουμε κόλλυβα. Στη συνέχεια, τα πηγαίνουμε στην εκκλησία για να διαβαστούν. Τα μνημόσυνα πρέπει να γίνονται ακριβώς την ημέρα που πρέπει και όχι νωρίτερα η αργότερα. Στα μνημόσυνα παραθέτουμε και ευλογούνται μόνο καλώς βρασμένα κόλλυβα (σιτάρι) ως ενδεικτικά της Αναστάσεως και όχι άλλα υποκατάστατα. Στα Ψυχοσάββατα μπορούμε να παραθέτουμε κόλλυβα είτε στον Εσπερινό της Παρασκευής, είτε στην Θεία Λειτουργία του Σαββάτου, είτε και στα δύο. Πρόκειται περί της ιδίας αξίας, αφού η ίδια ακολουθία διαβάζεται.


Τι συμβολίζουν τα συστατικά στα παραδοσιακά κόλλυβα


Το σιτάρι: Συμβολίζει τις ψυχές των πεθαμένων


Η φρυγανιά: Συμβολίζει το ελαφρύ χώμα που σκεπάζει τον πεθαμένο. Κάποιοι χρησιμοποιούν καβουρδισμένο αλεύρι


Η ζάχαρη: Συμβολίζει τη γλυκύτητα του Παραδείσου


Ο μαϊντανός: Τη χλωρότητα του παραδείσου (Εν τόπω χλοερό, εν τόπω αναψύξεως)


Το ρόδι: Συμβολίζει τη λαμπρότητα του παραδείσου


Από εκεί και ύστερα προσθέτουμε διάφορα άλλα υλικά για γεύση και άρωμα. Δικής μας αρεσκείας.


Το σιτάρι θα πρέπει να είναι από μακρόστενο καρπό και όχι αποφλοιωμένο διότι το αποφλοιωμένο λασπώνει, σφίγγει, ξυνίζει και ερεθίζει το στομάχι.


Τα υλικά πρέπει να είναι 9 γιατί 9 είναι τα τάγματα των αγγέλων, ενώ το κάθε υλικό έχει το δικό του συμβολισμό. Μάλιστα, στο τέλος του Μνημοσύνου λέγεται τρεις φορές το : «αιωνία η μνήμη, αιωνία η μνήμη, αιωνία αυτού/αυτής η μνήμη».


Πηγή: dnews.gr

Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2024

Εορτολόγιο 12 Δεκεμβρίου: Μεγάλη εορτή για την Ορθοδοξία - Ποιοι γιορτάζουν αύριο

Κατηγορία Ελλάδα στις   8:00 μ.μ.  |  Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2024


Αύριο, σύμφωνα με το εορτολόγιο, έχουν γιορτή οι:


Σπυρίδων, Σπυρίδωνας, Σπύρος, Σπυρέτος, Σπυράκης, Σπυράκος, Σπήλιος, Σπυριδούλα, Σπυρούλα, Σπυρέτα, Σπυρίνα, Σπυρίδινα, Λούλα


Άγιος Σπυρίδων ο Θαυματουργός, επίσκοπος Τριμυθούντος Κύπρου

Ο κυπριακής καταγωγής Άγιος Σπυρίδων, είναι σημαντική προσωπικότητα της Χριστιανοσύνης.


Είναι ιδιαίτερα συνδεδεμένος με την πόλη και το νησί της Κέρκυρας, της οποίας είναι προστάτης Άγιος. Είναι, επίσης, πολιούχος Άγιος του Πειραιά.


Η μνήμη του εορτάζεται στις 12 Δεκεμβρίου από την Ορθόδοξη Εκκλησία και στις 14 Δεκεμβρίου από την Καθολική.


Σύμφωνα με την εκκλησιαστική παράδοση, ο Άγιος Σπυρίδων γεννήθηκε περί το 270 στην Άσκια, τη σημερινή Άσσια Αμμοχώστου, που βρίσκεται στα Κατεχόμενα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Καταγόταν από ταπεινή οικογένεια και ήταν μάλλον εύπορος για τα μέτρα της εποχής, αφού είχε στην κατοχή του αγροτική γη και κοπάδια προβάτων. Με την προτροπή των γονέων του παντρεύτηκε μια ενάρετη συγχωριανή του, με την οποία απέκτησε μία κόρη, ονόματι Ειρήνη. Οι γραμματικές του γνώσεις ήταν περιορισμένες, αλλά χάρη στην αρετή του και τον άρτιο χριστιανικό του βίο εξελέγη επίσκοπος Τριμυθούντος (σημερινή Τρεμετουσιά Λάρνακας).


Ο Σπυρίδων ως επίσκοπος Τριμυθούντος μετείχε στην Α' Οικουμενική Σύνοδο της Νικαίας (325), η οποία διαμόρφωσε το χριστιανικό δόγμα, και διακρίθηκε ως δεινός επικριτής του Αρείου. Μάλιστα θαυματούργησε, προσπαθώντας να αντικρούσει τον αιρεσιάρχη Άρειο, ο οποίος διέδιδε ότι ο Χριστός δεν είναι Υιός του Θεού, αλλά δημιούργημα του Θεού, αμφισβητώντας το θεμελιώδες για τον Χριστιανισμό δόγμα της Αγίας Τριάδας. Για να αποδείξει το αβάσιμο των δοξασιών του Αρείου, έβαλε το αριστερό χέρι στην τσέπη του κι έβγαλε ένα κεραμίδι. Δείχνοντάς το στους παρισταμένους στη Σύνοδο, με το δεξί του χέρι έκανε το σημείο του σταυρού και είπε: «Εις το όνομα του Πατρός». Οι πατέρες που παρακολουθούν τη σκηνή, συγκλονίζονται κυριολεκτικά. Γιατί με τις λέξεις του Σπυρίδωνα, η φωτιά με την οποία ψήθηκε το κεραμίδι ανέβηκε προς τα πάνω.


«Και του Υιού», πρόσθεσε. Τότε το νερό με το οποίο ζυμώθηκε το κεραμίδι, έτρεξε προς τα κάτω. «Και του Αγίου Πνεύματος» συμπλήρωσε και το χώμα έμεινε στο χέρι του.


Και αμέσως μετά απευθυνόμενος στους παρισταμένους συνοδικούς είπε: Αδελφοί και πατέρες μου, όπως το κεραμίδι αποτελεί ένα πράγμα μιας ουσίας και μιας φύσεως, αλλά είναι τρισύνθετο - φωτιά, νερό, χώμα - έτσι κι ο Άγιος Θεός. Αν και δεν πρέπει να παρομοιάσουμε την Άκτιστο και Υπερούσια αυτή Φύση με κτιστό και φθαρτό δημιούργημα, εν τούτοις για να κάνουμε τα ακατάληπτα καταληπτά, - ας μας συγχωρήσει το άπειρο έλεός Του - λέμε και τονίζουμε: Ο Θεός είναι ένας κατά την ουσία και τη φύση. Αλλά κατά τα πρόσωπα ή τις υποστάσεις είναι Τριαδικός: Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα. Είναι το λεγόμενο «Θαύμα της Κεράμου», το οποίο αποδίδεται στον Άγιο Σπυρίδωνα.


Ο Σπυρίδων εκοιμήθη εν ειρήνη το 348 και λόγω του ενάρετου βίου και των θαυμάτων που ετέλεσε κατατάχθηκε μεταξύ των Αγίων. Το λείψανό του κατά τον έβδομο αιώνα μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη για να προφυλαχθεί από τις επιδρομές των αλλοθρήσκων Αράβων στην Κύπρο. Μετά την άλωση της Πόλης το 1453 μεταφέρθηκε για ασφάλεια στην ενετοκρατούμενη Κέρκυρα, η οποία από τότε συνδέεται στενά με τον Άγιο και οι κάτοικοί της επικαλούνται το όνομά του σε κάθε δύσκολη περίσταση.


Ο Άγιος Σπυρίδων και η Κέρκυρα

Η ιστορία της Κέρκυρας είναι βαθιά συνδεδεμένη με τον Άγιο Σπυρίδωνα. Στα θαύματα του συγκαταλέγονται η σωτηρία των κατοίκων από λοιμό, η απομάκρυνση των Τούρκων που πολιορκούσαν το νησί το 1716 και η απαλλαγή του νησιού από την επιδημία της πανούκλας το 1629 και 1673.


Ο κόσμος του νησιού τιμά τον πολιούχο του μεγαλοπρεπώς με λιτανείες, πολλές φορές στη διάρκεια του έτους, με συμμετοχή 20 φιλαρμονικών.


Η Λιτάνευση του Αγίου Σπυρίδωνος

Το σκήνωμα του Αγίου λιτανεύεται πέντε φορές το χρόνο.


Εκτός την 12η Δεκεμβρίου, που εορτάζεται η μνήμη του Αγίου Σπυρίδωνα (τοποθετείται όρθιο το σκήνωμα στη “θύρα” του ναού), λιτανεύεται επίσης:

Την Κυριακή των Βαΐων, για την προστασία του νησιού από την πανώλη που είχε κτυπήσει όλη την Ευρώπη το 1629.

Το Μεγάλο Σάββατο, για το θαύμα του Αγίου, που γλύτωσε το νησί από μεγάλο λοιμό.

Την 11η Αυγούστου, σε ανάμνηση της σωτηρίας της Κέρκυρας από την επιδρομή-πολιορκία των Τούρκων το 1716.

Την πρώτη Κυριακή του Νοεμβρίου, για την διάσωση των κατοίκων από την δεύτερη επιδημία πανώλης το 1673.

Ἀπολυτίκιον


Ἦχος α'. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.


Τῆς Συνόδου τῆς πρώτης ἀνεδείχθης ὑπέρμαχος, καὶ θαυματουργὸς θεοφόρε, Σπυρίδων Πατὴρ ἡμῶν· διὸ νεκρᾷ σὺ ἐν τάφῳ προσφωνεῖς, καὶ ὄφιν εἰς χρυσοῦν μετέβαλες, καὶ ἐν τῷ μέλπειν τὰς ἁγίας σου εὐχάς, Ἀγγέλους ἔσχες συλλειτουργούντάς σοι Ἱερώτατε. Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ· δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι· δόξα τῷ ἐνεργούντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.

Τα επτά στοιχεία που άφησε ο Ιησούς πίσω του και αποδεικνύουν πως υπήρξε

Κατηγορία Εκκλησία στις   1:10 μ.μ.  | 


Αδιάσειστα στοιχεία που αποδεικνύουν την ύπαρξη του Ιησού, πέρα από τις βιβλικές αναφορές, και τα Ευαγγέλια.


Από την πληθώρα των σύγχρονων πηγών μέχρι τα γκράφιτι που χλεύαζαν τους οπαδούς του, η ζωή του Ιησού άφησε ένα ανεξίτηλο σημάδι στο ιστορικό αρχείο.


Παρόμοια, αρχαιολόγοι που εργάζονται στην Παλαιστίνη και το Ισραήλ έχουν αποκαλύψει έναν αριθμό αντικειμένων που υποστηρίζουν τα βασικά γεγονότα της ζωής του Ιησού, όπως περιγράφονται στη Βίβλο.


Και, ενώ δεν υπάρχουν πειστικές φυσικές αποδείξεις, οι ειδικοί λένε ότι αυτό ακριβώς θα περιμέναμε για κάποιον με τη θέση του Ιησού στην κοινωνία.


Αυτά είναι τα 7 πιο αδιάσειστα αποδεικτικά στοιχεία που άφησε πίσω του ο Ιησούς.


1: Γραπτές αποδείξεις


Ο καλύτερος λόγος που πρέπει να πιστέψουμε στην ύπαρξη ιστορικά του Ιησού είναι ότι υπάρχουν εκπληκτικά καλά γραπτά αρχεία για τη ζωή του.


Αυτό που το κάνει τόσο συναρπαστικό είναι ότι πολλές από τις αφηγήσεις είναι γραμμένες από μη χριστιανούς συγγραφείς που συχνά ήταν ανοιχτά αντίθετοι με τον Χριστιανισμό.


Ίσως το καλύτερο παράδειγμα αυτού προέρχεται από τον Ρωμαίο ιστορικό Τάκιτο, ο οποίος περιφρονούσε τους Χριστιανούς.


Σε ένα τμήμα των «Χρονικών» για την πυρκαγιά της Ρώμης το 64 μ.Χ., ο Τάκιτος περιγράφει πώς ο αυτοκράτορας Νέρωνας προσπάθησε να μετατοπίσει την ευθύνη στους πρώτους Χριστιανούς.


Γράφει χαρακτηριστικά: «Ο Νέρωνας αντικατέστησε ως ενόχους και τιμώρησε με τους πιο ασυνήθιστους τρόπους εκείνους που μισούσαν για τις επαίσχυντες πράξεις τους... τους οποίους το πλήθος αποκαλούσε «Κρεστιανούς».


«Ο ιδρυτής αυτού του ονόματος, ο Χριστός, είχε εκτελεστεί κατά τη βασιλεία του Τιβέριου από τον επίτροπο Πόντιο Πιλάτο».


Παρόμοια, ο Ιουδαίος συγγραφέας Φλάβιος Ιώσηπος αναφέρει τον Ιησού στις εκτεταμένες «Ιουδαϊκές Αρχαιότητες» του, οι οποίες γράφτηκαν μόλις 60 χρόνια μετά τη Σταύρωσή του.


Σε ένα τμήμα του βιβλίου, ο Ιώσηπος περιγράφει πώς ένας ιερέας ονόματι Άνανος προσπάθησε να εκτελέσει τον αδελφό του Ιησού, τον Ιάκωβο.


Γράφει ότι ο Άνανος "συγκάλεσε μια συνέλευση κριτών και έφερε σε αυτήν τον αδελφό του Ιησού-ο οποίος-ονομάζεται-Μεσσίας, τον Ιάκωβο με το όνομα".


Αυτό που το κάνει τόσο ενδιαφέρον είναι ότι ο Ιάκωβος, ή Ιακώβ όπως θα είχε γραφτεί, ήταν ένα τόσο κοινό όνομα που ο Ιώσηπος αισθάνθηκε την ανάγκη να διευκρινίσει αναφέροντας τον Ιησού.


2: Το Αλεξαμενικό Γκράφιτο


Πέρα από τα γραπτά αρχεία, οι φυσικές αποδείξεις για την ύπαρξη του Ιησού γίνονται πολύ πιο δύσκολο να βρεθούν.


Όπως σημείωσαν οι ερευνητές, δεν έχουμε αρχεία για το 99% των ανθρώπων που υπηρέτησαν στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.


Αυτό καθιστά αστρονομικά απίθανο να υπάρχει οποιοδήποτε ίχνος ενός ανθρώπου που ζούσε στη φτώχεια και συνάντησε τη μοίρα ενός κοινού εγκληματία.


Ωστόσο, υπάρχουν μερικά αντικείμενα από τις πρώτες ημέρες της Εκκλησίας που προσφέρουν αδιάσειστα στοιχεία.


Παραδόξως, ένα από τα καλύτερα πραγματικά αποδεικτικά στοιχεία που έχουμε για την ύπαρξη του Ιησού είναι ένα ακατέργαστο και μάλλον καταχρηστικό κομμάτι αρχαίου γκράφιτι.


Γνωστό ως Alexamenos Graffitto, αυτό ήταν ένα ακατέργαστο σχέδιο που χαράχτηκε στον τοίχο ενός δωματίου κοντά στον λόφο Palatine στη Ρώμη κάπου μεταξύ του πρώτου και του τρίτου αιώνα μ.Χ.


Το σχέδιο απεικονίζει έναν άνδρα να λατρεύει έναν άνδρα με κεφάλι γαϊδάρου που κρέμεται από το σταυρό με ένα μήνυμα που μεταφράζεται σε: «Ο Alexamenos λατρεύει τον θεό [του]».


Ο Δρ Jonathan Reed, κορυφαία αυθεντία στην αρχαιολογία του πρώιμου Χριστιανισμού από το Πανεπιστήμιο του La Verne, δήλωσε στη MailOnline: «Τα πρώτα στοιχεία που έχουμε στα αρχαιολογικά αρχεία για τους Χριστιανούς είναι κάποιος που κοροϊδεύει τον Ιησού που σταυρώθηκε».


Ο λόγος που αυτό είναι τόσο πειστικό είναι ότι περνά αυτό που ο Δρ Reed αποκαλεί «το κριτήριο της αμηχανίας».


Ο Δρ Reed λέει: «Η σταύρωση θα είχε θεωρηθεί επαίσχυντη και πολλά από τα Ευαγγέλια αφορούν στην προσπάθεια να γίνει η σταύρωση, ηρωικός θάνατος».


Ομοίως, το γεγονός ότι ο Ιησούς παρουσιάζεται αρχικά ως ακόλουθος του Ιωάννη του Βαπτιστή ήταν βαθιά ανησυχητικό για την πρώτη Εκκλησία και κάτι που δαπανήθηκε πολλή προσπάθεια προσπαθώντας να εξηγηθεί.


Το γεγονός ότι επιβίωσαν ντροπιαστικές λεπτομέρειες και ότι οι Χριστιανοί ήταν τόσο στενοχωρημένοι από αυτές είναι στην πραγματικότητα ένα καλό σημάδι ότι δεν ήταν κατασκευασμένες.


3: Η σταυρωμένη φτέρνα


Μια άλλη λεπτομέρεια της σταύρωσης που μερικοί μελετητές δυσκολεύονται να εξηγήσουν είναι: Αν ο Ιησούς πέθανε Ως εχθρός του κράτους, γιατί επετράπη η πλήρης ταφή του;


Αν και υπάρχουν πολλές αποδείξεις ότι η σταύρωση συνέβη πραγματικά, ορισμένοι επικριτές υποστηρίζουν ότι ο Ιησούς πιθανότατα θα είχε ριχτεί σε έναν μαζικό τάφο για εγκληματίες.


Ωστόσο, το 1986 ένα συνεργείο κατασκευής αποκάλυψε κατά λάθος αρκετούς τάφους στη Βόρεια Ιερουσαλήμ.


Ένα οστεοφυλάκιο, ένα σεντούκι για τη συγκράτηση σκελετικών υπολειμμάτων, ήταν σημαδεμένο με το όνομα Ιωχανάν και περιείχε τα λείψανα ενός άνδρα που φαινόταν να έχει σταυρωθεί.


Τα οστά περιελάμβαναν μια φτέρνα που είχε ακόμα ενσωματωμένο το καρφί από όπου ο άνδρας είχε καρφωθεί στο σταυρό.


Αυτό όχι μόνο υποστηρίζει περαιτέρω ότι η περιγραφή του καρφώματος του Ιησού στο σταυρό είναι ακριβής, αλλά δείχνει επίσης ότι οι οικογένειες θα μπορούσαν να ανακτήσουν τα λείψανα σταυρωμένων εγκληματιών.


Αν και δεν αποτελεί άμεση απόδειξη για τη ζωή του Ιησού, αυτή η ανακάλυψη δικαίωσε την αφήγηση του συγγραφέα του Ευαγγελίου για τον θάνατό του.


4: Η Σινδόνη του Τορίνο


Φυσικά, δεν θα μπορούσε να υπάρξει συζήτηση για αποδείξεις για τη ζωή του Ιησού χωρίς κάποια αναφορά στα άγια λείψανα.


Το πιο διάσημο από όλα τα αντικείμενα που υποτίθεται ότι σχετίζονται με τον Ιησού είναι η Σινδόνη του Τορίνο.


Αυτό είναι ένα κομμάτι ύφασμα που φέρει ένα αποτύπωμα ενός ανθρώπου που θεωρείται από πολλούς ότι είναι το ύφασμα στο οποίο τυλίχθηκε ο Ιησούς μετά τη σταύρωση. Δυστυχώς, τα στοιχεία γύρω από την πραγματικότητα της σινδόνης είναι εξαιρετικά αμφιλεγόμενα.


Μερικοί μελετητές είναι πεπεισμένοι ότι αυτό είναι ένα νόμιμο λείψανο του Ιησού, αλλά υπάρχει ένα αυξανόμενο σώμα αποδεικτικών στοιχείων που συσσωρεύονται εναντίον αυτής της θέσης.


Για παράδειγμα, μια πρόσφατη μελέτη διαπίστωσε ότι η χαρακτηριστική εικόνα που σημειώνεται στο σάβανο δεν θα μπορούσε να έχει γίνει από ανθρώπινο σώμα, αλλά πρέπει να έχει γίνει με γλυπτά.


Ομοίως, μια μελέτη που διεξήχθη από τον Ιταλό ερευνητή Antonio Lombati διαπίστωσε ότι το μοτίβο ύφανσης που χρησιμοποιήθηκε για το σάβανο δεν ταιριάζει με κανένα παράδειγμα ταφικών λινών από το Ισραήλ και την Παλαιστίνη που χρονολογούνται από την εποχή του Ιησού.


Αντίθετα, το μοτίβο είναι εξαιρετικά παρόμοιο με το ύφασμα που παρήχθη στις αρχές του Μεσαίωνα κατά τη διάρκεια των Σταυροφοριών - την περίοδο στην οποία χρονολογείται το σάβανο κατά τη διάρκεια της έρευνας στη δεκαετία του 1980.


Ωστόσο, ορισμένοι ερευνητές εξακολουθούν να είναι πεπεισμένοι για την αλήθεια της σινδόνης.


Ο Δρ Ben Witherington III, μελετητής της Βίβλου στο Θεολογικό Σεμινάριο Asbury, δήλωσε στη MailOnline: «Το ίδιο το σάβανο έχει μια αρνητική εικόνα ενός σταυρωμένου ανθρώπου, η οποία υπήρχε τουλάχιστον ήδη από τον πρώιμο Μεσαίωνα, σε μια εποχή πολύ πριν από τις φωτογραφίες.


"Πώς ακριβώς βρέθηκε αυτή η εικόνα στο ύφασμα, και πώς αντιπροσωπεύει με τόση ακρίβεια πού θα είχε μαστιγωθεί ο Ιησούς στην πλάτη του, ή θα είχε καρφωθεί στους καρπούς του, ή θα αιμορραγούσε από το κεφάλι εξαιτίας κάποιου πράγματος - ας πούμε ένα ακανθώδες στεφάνι;"


5: Η Εκκλησία των Αποστόλων


Το 2017, αρχαιολόγοι που σκάβουν στην περιοχή El Araj του Ισραήλ έκαναν μια εκπληκτική ανακάλυψη.


Θαμμένοι δίπλα στον ποταμό Ιορδάνη, οι αρχαιολόγοι βρήκαν τα ερείπια μιας βυζαντινής βασιλικής διαστάσεων 27 επί 15 μέτρων.


Οι ερευνητές πιστεύουν ότι αυτή μπορεί να είναι η τοποθεσία της Βηθσαϊδά, το χωριό που ήταν το σπίτι των αποστόλων Πέτρου, Ανδρέα και Φιλίππου.


Αν συνέβαινε αυτό, αυτό θα έκανε τη βασιλική El Araj τη χαμένη «Εκκλησία των Αποστόλων» που υποτίθεται ότι χτίστηκε πάνω στα ερείπια του χωριού.


Μετά από περαιτέρω έρευνες το 2021, ο καθηγητής Steven Notely, αρχαιολόγος από το Nyack College και συνδιευθυντής της ανασκαφής, δήλωσε στη Βιβλική Αρχαιολογική Εταιρεία: «Δεν υπάρχουν άλλες εκκλησίες στην περιοχή που αναφέρονται από βυζαντινούς επισκέπτες στους Αγίους Τόπους και δεν υπάρχει λόγος να αμφισβητηθεί ότι αυτή είναι η [Εκκλησία των Αποστόλων]».


Ακόμη πιο ενδιαφέρον, οι ανασκαφές βρήκαν τα ερείπια ενός ψαράδικου χωριού της ρωμαϊκής εποχής κάτω από τη μεταγενέστερη εκκλησία.


Για μερικούς, αυτό παρέχει μια πειστική υπόθεση ότι η Βιβλική αφήγηση της ζωής του Ιησού υποστηρίζεται από αδιάσειστες αποδείξεις.


Ωστόσο οι ειδικοί είναι σκεπτικιστές όσον αφορά αυτή την εκδοχή.


6: Η επιγραφή «Ο Ιησούς είναι Θεός»


Ακριβώς όπως το Γκράφιτο του Αλεξαμένου, τα στοιχεία από την πρώιμη εκκλησία μας δίνουν μια ισχυρή ένδειξη ότι υπήρχε πραγματικά ένα πρόσωπο για να ενωθούν οι οπαδοί.


Ένα άλλο ελαφρώς πιο κολακευτικό παράδειγμα αυτού είναι μια επιγραφή που βρέθηκε κάτω από το πάτωμα μιας ισραηλινής φυλακής.


Αυτό το ψηφιδωτό ηλικίας 1.800 ετών παρουσιάζει την πρώτη γραπτή δήλωση του Ιησού ως Θεού.


Το ψηφιδωτό των 581 τετραγωνικών ποδιών διακοσμούσε την πρώτη αίθουσα προσευχής στον κόσμο το 230 μ.Χ. και περιέχει την αρχαία ελληνική φράση: «Ο θεοφιλής Ακεπτούς έχει προσφέρει το τραπέζι στον Θεό Ιησού Χριστό ως μνημείο».


Ο Carlos Campo, Διευθύνων Σύμβουλος του Μουσείου της Βίβλου που εξέθεσε πρόσφατα το ψηφιδωτό, το χαιρέτισε ως «τη μεγαλύτερη ανακάλυψη από τους Ρόλους της Νεκράς Θάλασσας».


Αυτό δείχνει ότι η θεότητα του Χριστού έγινε μέρος των ιδεολογιών μερικών χριστιανών μόλις 200 χρόνια μετά τον θάνατό του.


Ωστόσο, ο κορυφαίος ιστορικός της Βίβλου Μπαρτ Έρμαν ισχυρίζεται ότι αυτή δεν ήταν μια άποψη που συμμερίζονταν όλοι οι πρώτοι Χριστιανοί.


7: Το οστεοφυλάκιο του Ιακώβ


Το λεγόμενο «οστεοφυλάκιο του Ιακώβ» είναι ένα οστέινο κουτί που φέρει την αραμαϊκή επιγραφή: «Ιακώβ, γιος του Ιωσήφ, αδελφός του Ιησού».


Ο Δρ Γουίδερινγκτον λέει: «Η πιθανότητα αυτός ο συγκεκριμένος συνδυασμός αυτών των τριών ονομάτων να μην αναφέρεται στον διάσημο Ιάκωβο τον Δίκαιο, και στον πατέρα του Ιωσήφ και στον αδελφό του Ιησού είναι ελάχιστη έως μηδενική.


«Αν ήταν αλήθεια ότι η σταύρωση ήταν το τέλος της ιστορίας του Ιησού, κανείς δεν θα καυχιόταν ότι σχετίζεται μαζί του σε οστεοφυλάκιο».


Αν το οστεοφυλάκιο του Ιακώβου είναι πραγματικό, θα ήταν πράγματι μια εντυπωσιακή απόδειξη ότι ο Ιησούς ήταν μια πραγματική φιγούρα που έγινε σημαντική λίγο μετά το θάνατό του.


Δυστυχώς, η ιστορία του οστεοφυλάκιου του Ιακώβ είναι λίγο πιο περίπλοκη.


Το οστεοφυλάκιο φέρεται να αποκτήθηκε από έναν ισραηλινό επιχειρηματία ονόματι Oded Golan από έναν άγνωστο παλαιοπώλη τη δεκαετία του 1970.


Ωστόσο, σε μια ασυνήθιστη κίνηση, η Ισραηλινή Αρχή Αρχαιοτήτων (IAA) κατηγόρησε τον Γκολάν ότι πλαστογράφησε το λείψανο και τον οδήγησε στο δικαστήριο στη «δίκη πλαστογραφίας του αιώνα».


Εμπειρογνώμονες από την IAA ισχυρίστηκαν ότι ο Γκολάν είχε πάρει ένα πραγματικό οστεοφυλάκιο του πρώτου αιώνα και πρόσθεσε ο ίδιος την επιγραφή.


Όταν η αστυνομία συνέλαβε τον Γκολάν, βρήκε πράγματι ένα εργαστήριο πλαστογραφίας γεμάτο με εργαλεία και μισοτελειωμένες «αρχαιότητες».


Αλλά, σε μια άλλη ανατροπή, ο Γκολάν απαλλάχθηκε από όλες τις κατηγορίες πλαστογραφίας το 2012 με το σκεπτικό ότι η IAA δεν είχε αποδείξει ότι η επιγραφή ήταν ψεύτικη.


Κατά τη διάρκεια της δοκιμής, προέκυψε ότι ορισμένοι από τους εμπειρογνώμονες της IAA δεν είχαν τις κατάλληλες ειδικότητες για να εκτιμήσουν σωστά εάν η γραφή ήταν πραγματική ή όχι.


Για πολλούς, αυτό δικαίωσε το οστεοφυλάκιο του Ιακώβου ως λαμπρό αποδεικτικό στοιχείο για την ιστορικότητα του Ιησού.


Ωστόσο, όπως συμβαίνει συχνά, δεν συμφωνούν όλοι οι ακαδημαϊκοί ότι το το οστεοφυλάκιο του Ιακώβου έχει επίσης αθωωθεί.



newsbomb.gr

Εορτολόγιο 11 Δεκεμβρίου: Ποιοι γιορτάζουν σήμερα

Κατηγορία Ελλάδα στις   6:10 π.μ.  | 


Σήμερα, σύμφωνα με το εορτολόγιο, δεν έχει γιορτή κάποιο γνωστό όνομα ωστόσο τιμάται ο όσιος Δανιήλ ο Στυλίτης


Όσιος Δανιήλ ο Στυλίτης


Σύμφωνα με τον συναξαριστή, ο Όσιος Δανιήλ ο Στυλίτης, γεννήθηκε το 410 μ.Χ., στο χωριό Μαρουθά της περιφερείας Σαμοσάτων. Οι ευσεβείς γονείς του ονομάζονταν Ηλίας και Μάρθα. Ο Δανιήλ γεννήθηκε ενώ η μητέρα του ήταν στείρα. Γι' αυτό και οι γονείς του υποσχέθηκαν να τον αφιερώσουν στην υπηρεσία του Θεού. Τον ανέθρεψαν με πολλή επιμέλεια, και οι κόποι τους δεν πήγαν χαμένοι. Ο Δανιήλ απέδωσε καρπούς.


Νεαρός ακόμα, πήγαινε στις γειτονικές πόλεις και εξηγούσε το Ευαγγέλιο. Έπειτα πήγε σε κοινόβια Μονή, όπου επιδόθηκε σε ευσεβείς ασκήσεις, θεολογικές μελέτες και καλλιέργεια της ταπεινοφροσύνης. Κάποτε, σ' ένα ταξίδι με τον ηγούμενο της Μονής, συνάντησε το Συμεών το Στυλίτη και πήρε την ευλογία του.


Όταν πέθανε ο ηγούμενος της Μονής, ο Δανιήλ ξαναπήγε στο Συμεών και ζήτησε τη συμβουλή του για το που να πάει. Ο Συμεών τον συμβούλευσε να πάει στην Κωνσταντινούπολη, πράγμα που ο Δανιήλ έπραξε. Εκεί εγκαταστάθηκε στον περίβολο του ναού του αρχιστρατήγου Μιχαήλ στην Προποντίδα.


Μετά από λίγο καιρό, είδε όραμα το Συμεών να τον καλεί. Ο Δανιήλ, ερμηνεύοντας αυτό το όραμα, έκτισε υψηλό στύλο και εγκαταστάθηκε πάνω σ' αυτόν. Σκοπός της εγκατάστασής του πάνω στο στύλο, ήταν ο αγώνας για την εξάλειψη των παθών και η απόκτηση περισσότερων αρετών. Έλαβε το προορατικό χάρισμα, έκανε πολλά θαύματα και ήταν σημαντική η συμμετοχή του στη Σύνοδο της Χαλκηδόνας.


Πέθανε 80 χρονών, πλήρης «καρπῶν δικαιοσύνης τῶν διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Προς Φιλιππησίους, α' 11). Δηλαδή γεμάτος από καρπούς, που παράγει η αρετή και που κατορθώνονται δια του Ιησού Χριστού.


Ἀπολυτίκιον


Ἦχος δ'. Ταχὺ προκατάλαβε


Ὑψώσας τὸ σῶμα σου, ἐπὶ τοῦ στύλου σοφέ, τὸν νοῦν σου ἐπτέρωσας, πρὸς τὸν Θεὸν ἀκλινῶς, βιώσας ὡς ἄγγελος, ὅθεν σὲ στήλην ζῶσαν, εὐσεβείας εἰδότες, κράζοντας σοὶ βοῶμεν, Δανιὴλ Θεοφόρε, Παντοίων ἠμᾶς κινδύνων, πρέσβευε ρύεσθαι.

Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2024

Κοντά σε ιστορική συμφωνία μεταξύ Ορθόδοξης και Καθολικής Εκκλησίας για κοινό εορτασμό Πάσχα

Κατηγορία Εκκλησία στις   6:27 π.μ.  |  Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2024



Το Πάσχα φέτος πέφτει σε κοινή ημερομηνία για την Ορθόδοξη και την Καθολική Εκκλησία..


Ιστορικό άνοιγμα στο Βατικανό πραγματοποιεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το οποίο σε επίσημο ανακοινωθέν του, εκφράζει ομόφωνα την ευχή να καθιερωθεί κοινός εορτασμός του Πάσχα, με αφετηρία την άνοιξη του 2025.


Το φετινό Πάσχα, συμπίπτει ημερολογιακά για τις δύο Εκκλησίες και θα γιορταστεί στις 20 Απριλίου.


Στο ανακοινωθέν της, η Ιεραρχία του Πατριαρχείου, αναφέρει: «Ἐν τῷ πνεύµατι τούτῳ, ἐκφράζεται ὁµοθυµαδόν ἡ εὐχή ὁ κοινός ἑορτασµός τοῦ Πάσχα κατά τό ἑπόµενον ἔτος ὑπό τῆς Ἀνατολικῆς καί Δυτικῆς Χριστιανοσύνης, νά µή ἀποτελέσῃ µίαν εὐτυχῆ ἁπλῶς σύµπτωσιν, ἀλλά τήν ἀπαρχήν τῆς καθιερώσεως κοινῆς ἡµεροµηνίας διά τόν ἑορτασµόν του κατ᾽ ἔτος, συµφώνως πρός τό Πασχάλιον τῆς καθ᾽ ἡµᾶς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», αναφέρει η ανακοίνωση που εκδόθηκε μετά τη λήξη των εργασιών της Σύναξης της Ιεραρχίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου.


Πηγή: newsbeast.gr

Πέμπτη 15 Αυγούστου 2024

Δεκαπενταύγουστος: Γιατί λέγεται και «Πάσχα του καλοκαιριού»

Κατηγορία Ελλάδα στις   6:20 π.μ.  |  Πέμπτη 15 Αυγούστου 2024



Με ιδιαίτερη λαμπρότητα εορτάζεται στην Ελλάδα, η Κοίμηση της Θεοτόκου, που ονομάζεται αλλιώς και «Πάσχα του Καλοκαιριού».


Η Κοίμηση της Θεοτόκου δεν είναι ένα πένθιμο γεγονός για το ελληνικό λαό, επειδή η Παναγία «μετέστη προς την ζωήν».


Συγκεκριμένα, στην Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία ο εορτασμός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου περιλαμβάνει κατά πρώτο λόγο το θάνατο και την ταφή της Παναγίας και κατά δεύτερο την ανάσταση και τη μετάστασή της στους ουρανούς.


Πότε εορτάστηκε στα Ιεροσόλυμα η Κοίμηση της Θεοτόκου


Οι πρώτες μαρτυρίες για τον εορτασμό της Κοίμησης της Θεοτόκου εμφανίζονται τον πέμπτο αιώνα μΧ, γύρω στην εποχή που συγκλήθηκε η Γ’ Οικουμενική Σύνοδος της Εφέσου (451), η οποία καθόρισε και το θεομητορικό δόγμα, ενώ επιπλέον έγινε και η αιτία να αναπτυχθεί η τιμή στο πρόσωπο της Θεοτόκου.


Για πρώτη φορά η Κοίμηση της Θεοτόκου πρέπει να εορτάστηκε στα Ιεροσόλυμα στις 13 Αυγούστου, ενώ απο το 460 και μετά αποφασίστηκε η μετάθεση της εορτής για τις 15 Αυγούστου.


Σε πολλά νησιά του Αιγαίου, όπως στην Τήνο, την Πάρο και την Πάτμο στολίζουν και περιφέρουν επιτάφιο προς τιμήν της Παναγίας.


Σε πόλεις και χωριά ανά την επικράτεια, σε εκκλησίες αφιερωμένες στην Κοίμηση της Θεοτόκου διοργανώνονταν παραδοσιακά πανηγύρια, που καταλήγουν σε γενικευμένο γλέντι.


Πηγή: in.gr

Ποιες Παναγίες γιορτάζουν τον Δεκαπενταύγουστο

Κατηγορία Ελλάδα στις   12:10 π.μ.  | 


Με ιδιαίτερη τιμή κι ευλάβεια εορτάζεται η Κοίμηση της Θεοτόκου σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, αλλά και στο εξωτερικό, σε χώρες με συμπαγή παρουσία Ελλήνων Ορθοδόξων. Πάσχα του καλοκαιριού ονομάζει ο λαός το Δεκαπενταύγουστο, καθώς η «Παρθένος Μαρία» θεωρείται το ιερότερο πρόσωπο της Ορθοδοξίας.


Στην Τήνο, την Παναγία Σουμελά, το Άγιον Όρος, στα νησιά μας και σε κάθε άλλη γωνιά της χώρας, πλήθος κόσμου προσέρχεται στις εκκλησίες για να ακολουθήσει τις περιφορές της εικόνας της Μεγαλόχαρης. Αυτή είναι και η πιο γνωστή ονομασία της Παναγιάς-προς τιμήν των θαυμάτων- αλλά και Φανερωμένη, χάρη στις εικόνες οι οποίες φανερώθηκαν στους πιστούς στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, κυρίως σε βράχους ή σπήλαια.


Τόσο μεγάλη ήταν η χαρά όταν βρισκόταν μια εικόνα, ώστε χτιζόταν αμέσως ένα εξωκλήσι στο όνομα της Παναγίας και από τότε, κάθε χρόνο, τελούσαν σειρά εκδηλώσεων στη μνήμη της, την ίδια πάντα μέρα. Λόγω της τοποθεσίας που βρέθηκε η εικόνα της ή όπου υπάρχει ο ναός της, της δίδονται επίθετα όπως, Παναγία η Σουμελά (στο όρος Μελά), Παναγία η Μελικαρού (στη Σκύρο), Παναγία η Φοδελιώτισσα (στο Φόδελε Ηρακλείου), Παναγία η Θαλασσινή, (στην Άνδρο, σε βράχο μέσα στη θάλασσα), Παναγία η Ανέμη, (στη Σαμοθράκη, επειδή φυσά δυνατός άνεμος στο ξωκλήσι της) κ.ά.


Η Μεγαλόχαρη της Τήνου


Στην Τήνο η Μεγαλόχαρη αποτελεί κάθε χρόνο πανελλήνιο προσκύνημα, καθώς χιλιάδες προσκυνητές κατακλύζουν το νησί αυτή την περίοδο και ανηφορίζουν με κατάνυξη προς την εκκλησία της Θεοτόκου προκειμένου να εκπληρώσουν το τάμα τους. Δεν είναι λίγοι αυτοί που διανύουν ολόκληρη την απόσταση από το λιμάνι μέχρι την είσοδο της εκκλησίας γονατιστοί, περνώντας κάτω από τον επιτάφιο με την εικόνα της Μεγαλόχαρης. Το αποκορύφωμα της γιορτής είναι η λιτάνευση της εικόνας της Θεοτόκου σε όλη την πόλη αμέσως μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας. Στην Τήνο το Δεκαπενταύγουστο τιμώνται και τα θύματα του υποβρύχιου Έλλη που τορπιλίστηκε από Ιταλικές δυνάμεις ανήμερα της εορτής, μέσα στο λιμάνι.


Το περιβόλι της Παναγίας


Οι καλόγεροι της μοναχικής πολιτείας του Άθω ονομάζουν το Άγιον Όρος «κλήρον ίδιον της Θεοτόκου» και «περιβόλι της Παναγίας». Σύμφωνα με τις μοναχικές παραδόσεις, η Θεοτόκος επισκέφθηκε το Όρος, όταν, πλέοντας για την Κύπρο μαζί με τον Ιωάννη τον Ευαγγελιστή για να επισκεφθούν τον Λάζαρο, αναγκάστηκαν εξαιτίας μιας μεγάλης τρικυμίας, από τις συνηθισμένες στη βορειοανατολική πλευρά του Άθω, να προσορμιστούν στη θέση όπου αργότερα ιδρύθηκε η Μονή των Ιβήρων. Στην περιοχή τότε δεν υπήρχαν άλλοι οικισμοί παρά τα ερείπια ενός ναού του Απόλλωνος. Η Παναγία, κατά την παράδοση, ενθουσιάστηκε με το μοναδικό τοπίο του Άθω και ζήτησε από τον Γιο της να της δωρίσει τη χερσόνησο. Τότε, σύμφωνα με την παράδοση, ακούστηκε η φωνή του Χριστού, που αφιέρωνε αιώνια τον Άθω στην Παναγία: «Έστω ο τόπος ούτος κλήρος σος και περιβόλαιον σον και παράδεισος, έτι δε και λιμήν σωτήριος των θελόντων σωθήναι». Από τότε αφιερώθηκε το Όρος ως «κλήρος και περιβόλι της Παναγίας».


Παναγία Κοσμοσώτειρα


Στο νοτιοανατολικό άκρο του Νομού Έβρου, δίπλα στον ομώνυμο ποταμό και το Δέλτα του, δεσπόζει η σημερινή πόλη των Φερών με το ναό της Παναγίας Κοσμοσώτειρας, σύμβολο της τέχνης και του πολιτισμού της Βυζαντινής Θράκης. Ο ναός έχει ανακηρυχθεί προστάτιδα των απανταχού Θρακιωτών και προσκυνηματικό τους κέντρο. Το μοναστήρι της Παναγίας Κοσμοσώτειρας χτίστηκε το 1151-52 από τον Σεβαστοκράτορα Ισαάκιο Κομνηνό, γιο του αυτοκράτορα Αλέξιου Α΄ Κομνηνού. Ο αρχιτεκτονικός ρυθμός του ναού είναι σταυροειδής με τρούλο, σε μια – σπανιότατη – παραλλαγή του δικιονίου. Κτισμένη στις βόρειες παρυφές του όρους Παγγαίου (Δράμας) σε υψόμετρο 753μ., η μονή ιδρύθηκε από τον Άγιο Γερμανό το 518 μ.Χ. σε απόσταση 50μ. από το μοναστικό οικισμό που είχε ιδρύσει στη θέση Βίγλα γύρω στο 451 μ.Χ. ο επίσκοπος Φιλίππων Σώζων. Το όνομά της εικάζεται ότι προήλθε από παραφθορά της έκφρασης «εικών φοινίσσουσα», διότι η αχειροποίητος εικόνα της Παναγίας λέγεται ότι εξέπεμπε ερυθρωπό φως (φοινικούν χρώμα). Η ιστορία της μονής παραμένει άγνωστη μέχρι τον 11ο αι., οπότε ανακηρύχθηκε σταυροπηγιακή και κτίστηκε νέος καθολικός ναός.


Από το 1472 η μονή γνώρισε περίοδο ακμής μέχρι το 1507. Η δράση των μοναχών στην ευρύτερη περιοχή προκάλεσε την οργή των Τούρκων, οι οποίοι τους θανάτωσαν, χωρίς όμως να καταστρέψουν το κτιριακό συγκρότημα της μονής. Έπειτα από παρέμβαση του Πατριαρχείου στη σουλτανική αυλή, η μονή επανακατοικήθηκε από μοναχούς του Αγίου Όρους γύρω στο 1510-1520 και με τα χρόνια μετατράπηκε σε σημαντικό πνευματικό κέντρο. Μετά την πυρκαγιά του 1854 που αποτέφρωσε τη δυτική πλευρά της, την επιδημία χολέρας το 1864 που αποδεκάτισε τους μοναχούς, τις λεηλασίες των Βουλγάρων το 1917 και το 1943, η Μονή Παναγίας Εικοσιφοίνισσας άρχισε να επαναλειτουργεί το 1965 με αδελφές-μοναχές. Σήμερα μέσα στον περίβολο της μονής βρίσκονται η επιβλητική εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, τα κελιά των μοναχών, το ηγουμενείο, το αρχονταρίκι, παρεκκλήσι αφιερωμένο στην αγία Παρασκευή, όπου αναβλύζει το αγίασμα, καθώς και μουσείο.


Ρόδος– Παναγία Κρεμαστή


Και στο νησί της Ρόδου η λατρεία, οι παραδόσεις και οι θρύλοι που συνοδεύουν την Παναγία προκαλούν το ενδιαφέρον και το θαυμασμό μας. Αναμφισβήτητα το πιο παραδοσιακό πανηγύρι της Παναγίας στο νησί της Ρόδου, είναι το πανηγύρι της Κρεμαστής.


Η Παναγία της Θάσου


΄Ενα πλούσιο γεύμα παρατίθεται στο μεγάλο τραπέζι του Ιερού Ναού της Κοίμησης της Θεοτόκου, στην Παναγία της Θάσου, στο χωριό που πήρε το όνομά του από τη Θεοτόκο. Μετά τη λιτάνευση της εικόνας, που συνοδεύεται από πολυμελή μπάντα, όλοι μαζεύονται στο προαύλιο της εκκλησίας, και στήνουν ένα γλέντι, με χορούς από όλη την Ελλάδα, μεζέδες, κρασί.


Παναγία η Καβουριανή στη Λέρο


Στα Δωδεκάνησα πιο γνωστή είναι η Παναγία η Καβουριανή στη Λέρο. Βρίσκεται κοντά στον οικισμό Ξηρόκαμπος. Το γραφικό εκκλησάκι ονομάζεται και της Καβουράδαινας, διότι στη θέση που είναι, κατά την παράδοση, ένας ψαράς που έψαχνε για καβούρια βρήκε μέσα σε σχισμή την εικόνα της Παναγίας


Η Παναγία Φανερωμένη στην Σαλαμίνα


Η Ιερά Μονή Φανερωμένης Σαλαμίνας είναι ένα ιστορικό μοναστήρι που βρίσκεται στα βορειοδυτικά παράλια της νήσου Σαλαμίνας στην οποία υπήρχε ένας πολύ παλιός και ημιερειπωμένος χριστιανικός ναός,. Εκεί βρέθηκε η εικόνα της Θεοτόκου από τον Λάμπρο Καννέλο, που έκτισε και μόνασε στο μοναστήρι για να αγιοποιηθεί από την ορθόδοξη εκκλησία με το όνομα Όσιος Λαυρέντιος.



Σύμφωνα με την εκκλησιαστική παράδοση, ο Όσιος Λαυρέντιος είδε στον ύπνο του τρεις φορές την Παναγία που τον πρόσταξε να πάει στη Σαλαμίνα, στα ερείπια του ναού, ρίχνοντας το πανωφόρι του στη θάλασσα για να περάσει απέναντι. Εκείνος το έπραξε, Στις 17 Μαΐου του 1640 πήγε στο σημείο και με την βοήθεια των κατοίκων έσκαψε και βρήκε την εικόνα της Παναγίας Φανερωμένης.


Δεκαπενταύγουστος στην Κάρπαθο


Διαφορετικός είναι ο εορτασμός στην Όλυμπο της Καρπάθου. Οι Λειτουργίες είναι βαθιά συνδεδεμένες με το πένθος που χαρακτηρίζει τη μέρα του Δεκαπενταύγουστου και το αποκορύφωμα του παραδοσιακού εορτασμού είναι ο χορός που γίνεται στη μικρή πλατεία, μπρος στην εκκλησιά της Παναγίας, με τους οργανοπαίκτες να παίζουν τον Κάτω Χορό.




Πηγή: ekklisiaonline.gr


 



Τρίτη 13 Αυγούστου 2024

Παναγία Σουμελά: Οι τουρκικές αρχές δεν έδωσαν άδεια να γίνει η Λειτουργία τον Δεκαπενταύγουστο

Κατηγορία Εκκλησία στις   7:49 μ.μ.  |  Τρίτη 13 Αυγούστου 2024


Στις 23 Αυγούστου αντί τον Δεκαπενταύγουστο, θα γίνει η Θεία Λειτουργία στην Παναγία Σουμελά, αποφάσισαν οι τουρκικές αρχές.


Η Θεία Λειτουργία στην Παναγία Σουμελά θα γίνει ανήμερα της γιορτής των Εννιαήμερων της Παναγίας, και όχι στην γιορτή της Κοιμήσεως, όπως γινόταν τα τελευταία χρόνια. 


Στη Θεία Λειτουργεία θα βρεθεί και ο Μητροπολίτης Καλλιουπόλεως και Μαδύτου κ. Στέφανος.


Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος τον Δεκαπενταύγουστο θα βρίσκεται στη γενέτειρά του Ίμβρο.


Πηγή: newsit.gr

Τρίτη 11 Ιουνίου 2024

Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Φιλόθεος: Η επιστολή παιδιού στο φάσμα του αυτισμού συγκίνησε τον ιεράρχη

Κατηγορία Ελλάδα στις   6:30 π.μ.  |  Τρίτη 11 Ιουνίου 2024


Ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Φιλόθεος στη μάχη για την αποδοχή της διαφορετικότητας στον αυτισμό. Η επιστολή που διάβασε από παιδί στο φάσμα του αυτισμού, τον συγκίνησε βαθιά.


Πριν από λίγο καιρό ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Φιλόθεος δέχτηκε την επίσκεψη μιας κυρίας, μητέρας ενός παιδιού που βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού. Στα χέρια της κρατούσε κάποιες επιστολές του ενήλικου πλέον παιδιού της. Σε αυτές, ο γιος της ανέφερε ότι στην ζωή του μέχρι τώρα αντιμετώπισε βία από τους συμμαθητές του και αντιδράσεις από τον κόσμο γύρω του όταν έκανε τις στερεοτυπίες του ή κάποιες κινήσεις με τα χέρια για να αποφορτιστεί επειδή ήταν κουρασμένος ή αναστατωμένος.


Ωστόσο τόνιζε πως το να είναι κανείς αυτιστικός δεν σημαίνει αυτομάτως ότι είναι και επικίνδυνος για τον εαυτό του ή τους άλλους. Χαρακτήριζε πολύ σημαντικό το να μιλούν οι γονείς στα παιδιά τους για τη διαφορετικότητα και έλεγε πόσο θεραπευτικό μπορεί να είναι το να ζήσει σε μια κοινωνία που η ευγένεια και η απόρριψη δεν είναι καθημερινό φαινόμενο.


«Μέσα από τη συζήτηση που κάναμε και διαβάζοντας τις επιστολές είδα πόσο σημαντικό είναι να μπορέσουμε να προβάλουμε αυτούς τους ανθρώπους, ως ανθρώπους που μπορεί να έχουν μια διαφορετικότητα σε σχέση με εμάς, αλλά δεν υπολείπονται σε τίποτε από τους άλλους ανθρώπους που δεν βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού» αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Φιλόθεος.



«Συγκινήθηκα πολύ από αυτή την επιστολή του παιδιού την οποία χρησιμοποίησα και σε μια εγκύκλιό μου» προσθέτει και επισημαίνει ότι το επόμενο βήμα ήταν να ζητήσει τη βοήθεια της μητέρας του παιδιού ώστε να διοργανωθεί η δράση «Αυτισμός, νιώσε τη θέση μου» που πραγματοποιείται σήμερα στον αύλειο χώρο του ναού της Του Θεού Σοφίας, στη Θεσσαλονίκη.


Η δράση υλοποιείται σε συνεργασία με τους φορείς «Σειρά σου», «Θεία Σκέπη», «NeurodiversityGR» και με τον ραδιοφωνικό σταθμό «StarClassic» και περιλαμβάνει Θεία Λειτουργία στον ναό, δράσεις ενημέρωσης του κοινού και αποδοχής του αυτισμού, ανάγνωση παραμυθιού για τη νευροδιαφορετικότητα, θεατρική παράσταση και εκθέσεις βασισμένες στα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα αυτιστικών ατόμων.


Ένας άλλωστε από τους φορείς-συνδιοργανωτές, η «Σειρά σου», προωθεί καμπάνια γονέων αυτιστικών και νοητικά ανάπηρων παιδιών, εφήβων και ενηλίκων, για την αναμονή σε ουρά, ώστε γονείς να φορούν διακριτικό σήμα και να τους παραχωρείται προτεραιότητα για τα παιδιά τους. Στο ερώτημα αν υπάρχει πρόθεση από την πλευρά της Μητρόπολης Θεσσαλονίκης, να εφαρμοστεί η πρωτοβουλία αυτή και στις εκκλησίες, ο μητροπολίτης απαντάει «ασφαλώς» και τονίζει: «Όλα αυτά θα τα οργανώνουμε και θα τα προγραμματίζουμε και θα τα πραγματοποιούμε σε συνεργασία και με τους άλλους ανθρώπους και εκείνους που κατ΄ εξοχήν βρίσκονται μέσα στη δυσκολία».


Η συνείδηση της κοινότητας


Όπως σχολιάζει, το θέμα δεν είναι «να κάνουμε κάτι απλά και μόνο για να φανεί πολύ η Εκκλησία ή κάποια επιμέρους πρόσωπα. Το σημαντικό είναι να μπορέσουμε να γίνουμε όλοι μέτοχοι στη δυσκολία των άλλων και να προσπαθήσουμε να τους βοηθήσουμε ενεργοποιώντας τη συνείδηση της κοινότητας», γιατί έτσι θα είναι ουσιαστικότερες και αυθεντικές οι όποιες παρεμβάσεις.


Η αποδοχή


Ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης υπογραμμίζει ότι «ως μέλη της εκκλησίας θα πρέπει να έχουμε μία ευαισθησία σε ζητήματα που αφορούν την αποδοχή των άλλων προσώπων, αυτών που ο ίδιος ο Χριστός ονομάζει ως ελαχίστους αδελφούς του, αυτούς που μπορεί να έχουν κάποια δυσκολία, κάποια αδυναμία».


Με αφορμή την επιστολή του νέου παιδιού και τις αναφορές στη μη αποδοχή της συμπεριφοράς του από κάποιους ανθρώπους, σχολιάζει πως του έκανε εντύπωση το συγκεκριμένο σημείο και επισημαίνει: «Ακόμη και οι κανόνες της εκκλησίας ορίζουν ότι αν κάποιος βρίσκεται σε κάποια αδυναμία ή κάποιος έχει κάποια αναπηρία και βρεθεί στο στόχαστρο από ανθρώπους που τον κοροϊδεύουν ή δεν τον σέβονται, η συμπεριφορά τους δεν θεωρείται σωστή και σύμφωνη με το χριστιανικό πνεύμα και με τη χριστιανική ηθική». Δίνει έμφαση, άλλωστε, στο γεγονός ότι «μέσα από την αποδοχή της κοινότητας και μέσα από τη σχέση με την κοινότητα οι άνθρωποι που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού και ο περίγυρός τους αισθάνονται μια τρόπον τινά αποκατάσταση».


«Το μήνυμα της εκδήλωσης είναι “νιώσε τη θέση μου”, ώστε να μπορέσουμε να μπούμε στη θέση των ανθρώπων που βρίσκονται σε αυτή την κατάσταση, σε αυτόν τον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς» λέει ο μητροπολίτης Φιλόθεος και προσθέτει: Νομίζω ότι το πιο σημαντικό από όλα είναι να μπορέσουμε να αντιληφθούμε ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι σαν και εμάς και να αποφεύγουμε τις όποιες διακρίσεις».


Δευτέρα 20 Μαΐου 2024

Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης: Στις 21 Μαΐου η μεγάλη γιορτή της Ορθοδοξίας

Κατηγορία Εκκλησία στις   12:36 μ.μ.  |  Δευτέρα 20 Μαΐου 2024



Την προσεχή Τρίτη (21.05.24) η Εκκλησία μας εορτάζει την μνήμη του Αγίου Κωνσταντίνου και της Αγίας Ελένης, οι οποίοι έχουν ανακηρυχθεί και Ισαπόστολοι.


Ο Άγιος Κωνσταντίνος – Κωνσταντίνος Α’, γνωστός και ως Μέγας Κωνσταντίνος, ήταν Ρωμαίος Αυτοκράτορας που κυβέρνησε από το 306 έως το 337. Γεννήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 272, στην περιοχή που σήμερα είναι γνωστή ως Νις (στη Σερβία), ενώ ήταν γιος του Φλάβιου Βαλέριου Κωνστάντιου, αξιωματικού του ρωμαϊκού στρατού με καταγωγή από την περιοχή της Βαλκάνια.


Ο πατέρας του έγινε Καίσαρας και αναπληρωτής αυτοκράτορα στη Δύση το 293. Ο Κωνσταντίνος στάλθηκε ανατολικά, όπου ανήλθε στην ιεραρχία και διετέλεσε χιλίαρχος των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Γαλέριου.


Το 305 αναρριχήθηκε στο βαθμό του Αυγούστου και ανακλήθηκε δυτικά για να εκστρατεύσει υπό τον πατέρα του στη Βρετανία. Μετά τον θάνατο του πατέρα του, το 306, αναγνωρίστηκε ως Αυτοκράτορας από τον στρατό στο Εβόρακο και αναδείχθηκε νικητής σε μία σειρά εμφυλίων πολέμων εναντίον των αυτοκρατόρων Μαξέντιου και Λικίνιου για να γίνει ο μοναδικός ηγέτης Δύσης και Ανατολής από το 324.


Ως Αυτοκράτορας, ο Κωνσταντίνος θέσπισε πληθώρα διοικητικών, οικονομικών, κοινωνικών και στρατιωτικών μεταρρυθμίσεων για την ενίσχυση της Αυτοκρατορίας. Αναδιάρθρωσε τις κυβερνητικές αρχές και για την καταπολέμηση του πληθωρισμού εισήγαγε τον σόλιδο, ένα νέο χρυσό νόμισμα που έγινε το πρότυπο για τα βυζαντινά και ευρωπαϊκά νομίσματα για περισσότερα από χίλια χρόνια.


Ο ρωμαϊκός στρατός αναδιοργανώθηκε, ώστε να αποτελείται από κινητές μονάδες πεζικού και μονάδες φρουρών ικανές να αντιμετωπίσουν εσωτερικές απειλές και εισβολές. Η θητεία του Κωνσταντίνου ως Καίσαρα συνοδεύτηκε από επιτυχείς εκστρατείες εναντίον των φυλών στα ρωμαϊκά σύνορα, τους Φράγκους, τους Αλαμάνιους, τους Γότθους και τους Σαρμάτες, ακόμη και από την επαναπροσάρτηση των εδαφών που έχασαν οι προκάτοχοί του κατά την Κρίση του Τρίτου Αιώνα.


Ο Κωνσταντίνος ήταν ο πρώτος Ρωμαίος αυτοκράτορας που μεταστράφηκε στον Χριστιανισμό. Αν και έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του ως παγανιστής, κατά πολλές πηγές εγκολπώθηκε τη χριστιανική πίστη λίγο πριν τον θάνατό του, βαπτιζόμενος από τον Ευσέβιο της Καισαρείας. Ακόμη, διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στο Διάταγμα των Μεδιολάνων στα 313, σύμφωνα με το οποίο κατοχυρώθηκε η ανεξιθρησκία και η θρησκευτική ελευθερία, ενώ παύθηκαν οι διωγμοί κατά των Χριστιανών. Επίσης, συνεκάλεσε την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο κατά την οποία θεσπίστηκε το Σύμβολο της Πίστεως. Ο Ναός της Αναστάσεως χτίστηκε με τις εντολές αυτού και της μητέρας του, Αγίας Ελένης στην περιοχή του τάφου του Ιησού στα Ιεροσόλυμα το οποίο παραμένει το ιερότερο μέρος της Χριστιανοσύνης. Παράλληλα, η παπική αξίωση για τη διαχρονική εξουσία στον Μεσαίωνα βασιζόταν στην υποτιθέμενη Δωρεά του Κωνσταντίνου (που σήμερα θεωρείται πλαστογραφία)..


Έχει ιστορικά αναφερθεί ως ο «Πρώτος Χριστιανός Αυτοκράτορας», και προώθησε έντονα τη χριστιανική πίστη. Η εποχή του Κωνσταντίνου σημάδεψε μια ξεχωριστή εποχή στην ιστορία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Δημιούργησε μία νέα αυτοκρατορική κατοικία στο Βυζάντιο και μετονόμασε την αρχαία αποικία Βυζάντιο σε «Κωνσταντινούπολη» όπου και μεταφέρθηκε η πρωτεύουσα. Η πιο άμεση πολιτική του καινοτομία ήταν ότι αντικατέστησε την Τετραρχία του Διοκλητιανού με την αρχή της αυτοκρατορικής διαδοχής, δίνοντας ως εκ τούτου το δικαίωμα της κληρονομιάς στα τέκνα του.


Όταν ο Κωνσταντίνος ανέλαβε τη διακυβέρνηση της Αυτοκρατορίας, ο χριστιανισμός ήταν μια μικρή θρησκεία, χωρισμένη σε πολλές ομάδες και αιρέσεις. Ο Κωνσταντίνος έδωσε αρκετά προνόμια στους χριστιανούς ενώ έδρασε κατασταλτικά εναντίον άλλων θρησκειών όπως τον παγανισμό ή άλλων χριστιανικών αιρέσεων. Έθεσε τις βάσεις για να γίνει η Χριστιανική Εκκλησία κυρίαρχη στη θρησκευτική ζωή της Αυτοκρατορίας. Το αν ο Κωνσταντίνος ήταν πράγματι χριστιανός ή απλά χρησιμοποίησε τον χριστιανισμό για την πολιτική του ανέλιξη, είναι αντικείμενο συζήτησης. Λίγο μετά την εορτή του Πάσχα του 337, ο Κωνσταντίνος αρρώστησε βαριά. Έφυγε από την Κωνσταντινούπολη για τα ζεστά λουτρά κοντά στη γενέτειρα πόλη της μητέρας του. Εκεί, στον ναό του Αποστόλου Λουκιανού, που έχτισε η μητέρα του, προσευχήθηκε τελευταία φορά. Ο Κωνσταντίνος απεβίωσε το 337 μ.Χ.


Η Αγία Ελένη και η εύρεση του Τιμίου Σταυρού


Η Ελένη γεννήθηκε το 248 ή το 249 στο Δρέπανο (σημερινή Γιάλοβα) της Βιθυνίας της Μικράς Ασίας. Αργότερα, ο Μέγας Κωνσταντίνος μετονόμασε το Δρέπανο σε Ελενόπολις (ή Ελενούπολις), για να τιμήσει τη μητέρα του.


Έζησε από κοντά όλη την πορεία του Κωνσταντίνου (Καίσαρας, Αύγουστος, Αυτοκράτορας) και κάτι ακόμη πιο σημαντικό, το περίφημο όραμα του μεγάλου Κωνσταντίνου το 312, πριν τη μάχη της Μιλβίας Γέφυρας: το φωτεινό σταυρό με την επιγραφή «ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ». Τότε, η Ελένη πρέπει να έλαβε το χριστιανικό βάπτισμα, σε ηλικία 60 περίπου ετών, έπειτα από πολυετή κατήχηση, προετοιμασία και αφοσίωση στα διδάγματα του χριστιανισμού.


Στην αυτοκρατορική Αυλή, η Ελένη πρέπει να κατείχε εξέχουσα θέση. Ήδη πριν το 324, ο Μέγας Κωνσταντίνος της είχε απονείμει τον τίτλο της Nobilissma Femina και έκοψε νομίσματα με τη μορφή της. Μετά το 324, και αφού νίκησε τον αντίπαλό του Λικίνιο, την ονόμασε Αυγούστα. Της παραχώρησε το ανάκτορο στο Σεσσόριο του Λατερανού, όπου της έκτισε και έναν ωραίο ναό. Εκεί η Ελένη ζούσε μια διακριτική ζωή, αφιερωμένη σε φιλανθρωπικά έργα και στη διάδοση της χριστιανικής διδασκαλίας. Υπέδειξε μάλιστα στον γιο της να ιδρύσει δημόσια πτωχοκομεία, νοσοκομεία και ορφανοτροφεία.


Τη θέση της όμως στην Ιστορία, η Ελένη την οφείλει στο ταξίδι της στην Παλαιστίνη και τις υπόλοιπες ανατολικές επαρχίες της Αυτοκρατορίας. Κατά τη διάρκεια της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου (325) πληροφορήθηκε για την κατάσταση που επικρατούσε στους Αγίους Τόπους και προς το τέλος του 326 αναχώρησε για την Ιερουσαλήμ, με σκοπό να φέρει στο φως τα διάφορα μέρη, στα οποία έζησε και δίδαξε ο Χριστός. To 327 μ.Χ. η Ελένη καθ’ οδόν προς την Ιερουσαλήμ σταμάτησε στη Σύλλη Ικονίου της Μικράς Ασίας. Εκεί υπήρχαν λαξευμένοι ναοί των πρώτων χριστιανικών εποχών και αποφάσισε να χτίσει έναν ναό στη Σύλλη για τους χριστιανούς αφιερωμένο στον Αρχάγγελο Μιχαήλ. Ο Ναός σώζεται μέχρι σήμερα.


Η μεγάλη δόξα της Αγίας Ελένης οφείλεται στην εύρεση του Τιμίου Σταυρού. Οι ιστορικοί διατηρούν κάποιες επιφυλάξεις για το κατά πόσο η παράδοση αυτή αποτελεί ιστορικό γεγονός. Ο Ευσέβιος, παρόλο που δίνει λεπτομερείς πληροφορίες για τα έργα της Ελένης στα Ιεροσόλυμα, δεν αναφέρει την ανακάλυψη του Τιμίου Σταυρού. Από τα γραπτά του αγίου Κυρίλλου, Πατριάρχη Ιεροσολύμων, φαίνεται ξεκάθαρα ότι τεμάχιο του ιερού κειμηλίου βρισκόταν στα Ιεροσόλυμα στα τέλη του 340. Ο ίδιος Πατριάρχης, μετά το 351, γράφει στον αυτοκράτορα Κωνστάντιο Β΄, γιο του Μεγάλου Κωνσταντίνου, ότι ο Σταυρός ανακαλύφθηκε στα χρόνια του Κωνσταντίνου, δεν αναφέρει όμως ποιος τον βρήκε. Ο Ρουφίνος είναι εκείνος, που στη δική του «Εκκλησιαστική Ιστορία», συνδέει την Ελένη με την εύρεση του Τιμίου Σταυρού (Hist. Eccl 10, 7-8). Όμως, τόσο η Ορθόδοξη Εκκλησία όσο και η Καθολική έχουν εγκολπωθεί τη σχετική παράδοση, η οποία ήδη από το δεύτερο μισό του 4ου αιώνα είχε εξαπλωθεί σε ολόκληρη τη ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.


Αφού ολοκλήρωσε το ταξίδι της στην Ανατολή, η Ελένη εγκαταστάθηκε στη Νικομήδεια. Εκεί απεβίωσε σε ηλικία 80 ετών έχοντας στο πλευρό της το γιο της Κωνσταντίνο.  Το γεγονός ότι από τις αρχές του 329 σταματάει απότομα η κοπή νομισμάτων με τη μορφή της, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο θάνατός της επήλθε στα τέλη του 328 ή στις αρχές του 329. Ενταφιάστηκε με βασιλικές τιμές στη Ρώμη, στο μαυσωλείο της οδού Λαβικάνας. Αργότερα, το σώμα της μεταφέρθηκε στις κατακόμβες Πέτρου και Μαρκελλίνου. Η πορφυρή σαρκοφάγος που περιείχε το σκήνωμά της, σήμερα βρίσκεται στο μουσείο του Βατικανού. Απότμημα του ιερού λειψάνου της Αγίας Ελένης βρίσκεται στον Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Ιπποδρομίου Θεσσαλονίκης και στον ναό Saint-Leu-Saint-Gilles στο Παρίσι.


Πηγή: newsit.gr

Τρίτη 7 Μαΐου 2024

Χειροτονήθηκε η πρώτη γυναίκα διακόνισσα της ορθόδοξης εκκλησίας

Κατηγορία Εκκλησία στις   11:26 μ.μ.  |  Τρίτη 7 Μαΐου 2024



Η ορθόδοξη εκκλησία αλλάζει σελίδα – Η διακόνισσα Αγγελική, η πρώτη γυναίκα που μπήκε στο ιερό, σπουδάζει Γεωγραφία και Περιβαλλοντικές Σπουδές και έχει στόχο μέσα από το έργο της να προστατεύσει τον πλανήτη..


Η πρώτη γυναίκα διακόνισσα στην ορθόδοξη εκκλησία χειροτονήθηκε τη Μεγάλη Πέμπτη, στη Ζιμπάμπουε.


Η Angelic Molen από το Χαράρε της Ζιμπάμπουε χειροτονήθηκε διακόνισσα στο Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής από τον μητροπολίτη Ζιμπάμπουε Σεραφείμ. Η τελετή πραγματοποιήθηκε στην Ενορία Ιεραποστολής Αγίου Νεκταρίου στο Γουότερ Φολ. Πρόκειται για ιστορικό γεγονός, καθώς πρόκειται για την πρώτη γυναίκα διακόνισσα στην ορθόδοξη εκκλησία τη σύγχρονη εποχή, γεγονός που πραγματοποιήθηκε με την υποστήριξη της Αλεξανδρινής Συνόδου και του Πατριάρχη Αφρικής Θεοδώρου. Η χειροτονία της διακόνισσας Αγγελικής, όπως είναι το ορθόδοξο όνομα της γυναίκας, ολοκληρώθηκε με τη βυζαντινή ιεροτελεστία και ήταν το επιστέγασμα των προσπαθειών σε όλο τον κόσμο για την ανανέωση του αρχαίου τάγματος των διακονισσών στην ορθόδοξη εκκλησία και συγκεκριμένα για τις τοπικές ανάγκες των ενοριών της Αφρικής.





Η διακόνισσα Αγγελική είναι μέλος της ορθόδοξης κοινότητας της Ενορίας Ιεραποστολής Αγίου Νεκταρίου. Επί χρόνια, έχει εργαστεί για την ορθόδοξη νεολαία της Ζιμπάμπουε, οικοδομώντας ένα θεμέλιο ποιμαντικής φροντίδας στην κοινότητά της, όπως αναφέρει η τοπική εκκλησία. Η ίδια έχει οργανώσει εκκλησιαστικό σχολείο, ομάδες για μητέρες και συναντήσεις νέων. Αυτή την περίοδο σπουδάζει στο πανεπιστήμιο Γεωγραφία και Περιβαλλοντικές Σπουδές. Η ίδια δήλωσε σχετικά: «Η Γη είναι ένα ιερό δώρο από τον Θεό. Πρέπει να το προστατεύσουμε και να ζούμε σε αρμονία με τα φυτά, τα ζώα και κάθε ζωντανό ον». Η διακόνισσα Αγγελική έχει λάβει ειδική εκπαίδευση στην οικολογία και στο μέλλον θα επιβλέπει οικολογικές πρωτοβουλίες για το δίκτυο των ενοριών στη Ζιμπάμπουε.


Όταν ρωτήθηκε πώς ένιωθε για τη χειροτονία της, η διακόνισσα Αγγελική είπε: «Στην αρχή ήμουν νευρική που πήγαινα στο ιερό, αλλά όταν ο μητροπολίτης Σεραφείμ με ευλόγησε να μπω στο ιερό ως μέρος της προετοιμασίας μου, αυτά τα συναισθήματα εξαφανίστηκαν και ένιωσα άνετα. Είμαι έτοιμη». Θετική ήταν η αντίδραση και από την κοινότητά της, καθώς, όπως υποστηρίζει η ίδια, η ενορία της, ο Άγιος Νεκτάριος, την στηρίζει πραγματικά.





Κατά τη διάρκεια των πρώτων χιλίων ετών Χριστιανισμού, οι γυναίκες διακόνισσες ήταν σύνηθες φαινόμενο, με τα καθήκοντά τους να βασίζονται στις ιδιαίτερες ανάγκες των κοινοτήτων, συμπεριλαμβανομένης της βοήθειας στις γυναικείες βαφτίσεις, της μεταφοράς της Θείας Ευχαριστίας στους κατοίκους και στη φροντίδα των ασθενών, στην εκπαίδευση, στη διοικητική εργασία και σε άλλες διακονίες κυρίως επικεντρωμένες στις γυναίκες. Από το 1855 έχουν γίνει πολυάριθμες εκκλήσεις για αναβίωση του θεσμού, με στόχο την ανοικοδόμηση της Εκκλησίας.


Η χειροτονία της διακόνισσας Αγγελικής στη Ζιμπάμπουε ήταν η εκπλήρωση της ομόφωνης απόφασης της Ιεράς Πατριαρχικής Συνόδου του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου Αλεξανδρείας το 2016 να ακολουθήσει την Αποστολική Παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας για ανανέωση του αρχαίου θεσμού της διακονίας των γυναικών για ποιμαντικούς λόγους. Η απόφαση της Συνόδου βασίστηκε εν μέρει στη Διαβούλευση της Ρόδου καθώς και στη διαβεβαίωση της Συνόδου του 2016 για την ικανότητα της τοπικής Εκκλησίας να διακονεί τις τοπικές ποιμαντικές ανάγκες. Το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας στην Αφρική ένιωσε την ανάγκη να αναβιώσει αυτό τη γυναικεία διακονία για να εξυπηρετήσει τις καθημερινές ποιμαντικές ανάγκες των Ορθοδόξων Χριστιανών στην Αφρική. Έτσι, η χειροτονία της διακόνισσας Αγγελικής σηματοδοτεί ένα σημαντικό γεγονός στον σύγχρονο κόσμο.





Όταν ρωτήθηκε για τον ρόλο της διακόνισσας Αγγελικής και των μελλοντικών διακόνων στην Αφρική, ο μητροπολίτης Σεραφείμ είπε ότι θα έχει λειτουργικές και ποιμαντικές αρμοδιότητες. Είπε: «Θα κάνει αυτό που κάνει ο διάκονος στη Λειτουργία και σε όλα τα μυστήρια στις Ορθόδοξες ακολουθίες μας». Τα συγκεκριμένα καθήκοντά της θα αντιμετωπίσουν τις ιδιαίτερες ανάγκες των ενοριών στη Ζιμπάμπουε.


Ο μητροπολίτης Σεραφείμ έγραψε: «Ένα από τα σημαντικότερα πεδία εργασίας της διακόνου ήταν η άσκηση των έργων αγάπης. Ήταν οι άγγελοι του ελέους και οι επισκέπτριες αδερφές των ασθενών, των πενθούντων και των φτωχών γυναικών, που τους μετέδιδαν τα δώρα της χριστιανικής αγάπης. Οι διακόνισσες επισκέφθηκαν τους φυλακισμένους χριστιανούς, προσφέροντάς τους ό,τι μπορούσαν». Σημείωσε επίσης, ότι το έργο των διακονισσών σήμερα δεν θα ήταν πανομοιότυπο με αυτό που ασκούνταν στους βυζαντινούς χρόνους. Λέει ωστόσο, ότι «πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι γυναίκες μπορούν να προσφέρουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία ένα σπουδαίο ιεραποστολικό έργο» και ανέδειξε το ιεραποστολικό, κατηχητικό και διδακτικό τους έργο.





Το 2017, έγιναν τα πρώτα βήματα για την ανανέωση του τάγματος των διακονισσών στην Αφρική, όταν ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής Θεόδωρος Β’, χειροτόνησε μοναχές πέντε γυναίκες στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Υπάρχει διάκριση στις τάξεις των κληρικών στην ορθόδοξη εκκλησία μεταξύ «μικρών τάξεων» που είναι καθαγιασμένες θέσεις και «μεγάλων τάξεων» που είναι χειροτονημένες θέσεις, άμεσα συνδεδεμένες με τη μυστηριακή ζωή της εκκλησίας.


Η Μεγάλη Πέμπτη, η ημέρα που επέλεξε ο μητροπολίτης Σεραφείμ για το ιστορικό αυτό γεγονός, είναι διότι η Θεία Λειτουργία που τελέστηκε την ημέρα αυτή εορτάζει τον θεσμό της Θείας Ευχαριστίας.


Με πληροφορίες από orthodoxdeaconess.org

Πηγή: npress.gr

Δευτέρα 6 Μαΐου 2024

Διακαινήσιμος εβδομάδα, η εβδομάδα έως την Κυριακή του Θωμά – Τα έθιμα ανά την Ελλάδα

Κατηγορία Εκκλησία στις   9:40 μ.μ.  |  Δευτέρα 6 Μαΐου 2024



Πώς προέκυψε η ονομασία της πιο λαμπρής εβδομάδας του χρόνου;


Εβδομάδα της Διακαινησίμου ή «διακαινήσιμος» λέγεται η εβδομάδα που αρχίζει από την Κυριακή του Πάσχα και λήγει την Κυριακή του Θωμά.


Πρόκειται για την πιο λαμπρή εβδομάδα του χρόνου και η ονομασία της οφείλεται πιθανότατα στο γεγονός ότι κατά τη νύχτα του Μεγάλου Σαββάτου προς Κυριακή του Πάσχα βαπτιζόταν ομαδικά οι κατηχούμενοι οπότε και άρχιζε η πνευματική ανακαίνιση τους.


Μέχρι την Κυριακή του Θωμά, οι νεοβαπτισθέντες φορούσαν λευκά ενδύματα, εξ ου και «Λευκή Εβδομάς». Ο Αυγουστίνος χαρακτηρίζει επίσης την ίδια εβδομάδα ως «οκτώ ημέρες των νεοφύτων» (ή νεοβαπτισθέντων ή και νεοφωτίστων).


Την Εβδομάδα της Διακαινησίμου επιτρέπεται η «κατάλυσις εις πάντα», δηλαδή κάθε είδους τροφή, ενώ κατά τους παλαιότερους χρόνους ολόκληρη η εβδομάδα αυτή χαρακτηριζόταν αργία από κάθε εργασία.


Έθιμα της Εβδομάδας της Διακαινησίμου


Τη Δευτέρα στα Γιαννιτσά Πέλλας αναβιώνουν οι «Κουνιές». Σε επίκαιρα σημεία της πόλης στήνονται κούνιες, στις οποίες αιωρείται όποιος το επιθυμεί για το «καλό», υπέρ υγείας και πλούσιας σοδειάς.


Την ίδια ημέρα, στην Αρναία της Χαλκιδικής αναβιώνει το έθιμο «Κούτσμανος». Άνδρες με παραδοσιακές στολές και οπλισμένοι συγκεντρώνονται έφιπποι στην πλατεία του χωριού και τραγουδώντας φτάνουν μέχρι τον προφήτη Ηλία, έξω από το χωριό. Στη συνέχεια, οι έφιπποι μαζί με τον κόσμο κατευθύνονται στο εξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής όπου στήνεται ο χορός «Κούτσμανος» προς τιμή του οπλαρχηγού Κούτσμανου. Κατόπιν όλοι μαζί πηγαίνουν σε ένα πεδίο βολής, όπου γίνεται διαγωνισμός σκοποβολής.


Στα Μέγαρα αναβιώνουν «Τα Ρουσάλια». Ομάδες νέων ανδρών, από νωρίς το πρωί της Δευτέρας, γυρίζουν στις γειτονιές της πόλης τραγουδώντας και χορεύοντας κυκλικά. Το έθιμο ξεκινά από τα προεπαναστατικά χρόνια, όπου οι Μεγαρείς αφιέρωναν τα κέρδη από «Τα Ρουσάλια» στον αγώνα για την απελευθέρωση της πατρίδας από τους Τούρκους.


Ο πρώτος του χορού (ο φλαμπουράρης) κρατάει ένα κοντάρι με λουλουδένιο σταυρό στην κορυφή. Εκεί δένεται σαν σημαία μια λευκή ή πολύχρωμη «καλαμάτα» (μεταξωτό μαντήλι). Ο τελευταίος του χορού λέγεται σαχανατάρης (ταμίας) και κρατάει ένα καλάθι στολισμένο γύρω γύρω με λουλούδια, όπου βάζουν τα φιλοδωρήματα (κόκκινα αυγά, μαγιάτικα κουλούρια και χρήματα).


Την επόμενη ημέρα, την Τρίτη του Πάσχα, στην πλατεία της εκκλησίας του Αγίου Ιωάννη του Γαλιλαίου (ή Χορευταρά), τα μέλη των λαογραφικών συλλόγων -ντυμένες με τα κατηφένια οι κοπέλες και με την μεγαρίτικη φουστανέλα οι άνδρες- χορεύουν τον «Χορό της Τράτας». Κατά την τουρκοκρατία η παράδοση συνδέει αυτό το έθιμο με το κτίσιμο της μικρής εκκλησίας, δίπλα στην οποία υπήρχε αρχαία κρήνη.


Τη Δευτέρα και την Τρίτη, στο Πρωτοχώρι Κοζάνης, οι κάτοικοι μαζεύονται από νωρίς στα μνήματα και ετοιμάζουν το εορταστικό τραπέζι της οικογένειας με σπιτικά εδέσματα, γλυκά, κόκκινο κρασί και ό,τι άλλο αγαπούσαν οι νεκροί. Το γεύμα διαρκεί μέχρι αργά το απόγευμα και συνήθως σφραγίζεται μ’ ένα μεθυστικό γλέντι, συνοδεία ποντιακής λύρας, με χορούς και τραγούδια που θυμίζουν στα ζώντα μέλη της οικογένειας στιγμιότυπα από την ζωή των συγγενών τους που έχουν πεθάνει.


Την Τρίτη στην Ιερισσό της Χαλκιδικής αναβιώνει το έθιμο «Του μαύρου νιου τ’ αλώνι». Μετά την επιμνημόσυνη δέηση, οι πρεσβύτεροι αρχίζουν τον χορό. Σιγά – σιγά πιάνονται όλοι οι κάτοικοι και συχνά ο χορός έχει μήκος τετρακόσια μέτρα. Τραγουδούν και χορεύουν όλα τα πασχαλινά τραγούδια και τελειώνουν με τον Καγκελευτό χορό, που είναι η αναπαράσταση της σφαγής 400 Ιερισσιωτών από τους Τούρκους, κατά την Επανάσταση του 1821.


Την Τετάρτη του Πάσχα πραγματοποιείται η μεγάλη πορεία των ανδρών της Υπάτης μέχρι την Παναγία Αρσαλή. Το απόγευμα, μόνο οι άνδρες, ανεβαίνουν στην Παναγία Αρσαλή, διανύοντας με τα πόδια μια απόσταση περίπου δύο ωρών, για να φτάσουν στην σπηλαιοεκκλησιά. Εκεί ψάλλουν τον εσπερινό και διανυκτερεύουν, ενώ στην Υπάτη το ίδιο βράδυ οι γυναίκες και τα παιδιά ανάβουν φωτιές στο κεντρικό σταυροδρόμι, για να κάψουν τα παλιά μαγιάτικα στεφάνια.


Την Πέμπτη στη Καλή Βρύση Δράμας περιφέρεται η εικόνα της Αναστάσεως για την προστασία του χωριού από κάθε κακό. Η λιτανεία εκτείνεται σε μια διαδρομή 18 χιλιομέτρων προκειμένου οι συμμετέχοντες να επισκεφθούν όλα τα εξωκλήσια της περιοχής.


Την Παρασκευή της Διακαινησίμου, η εκκλησία εορτάζει τη Ζωοδόχο Πηγή σε ανάμνηση των εγκαινίων από τον αυτοκράτορα Λέοντα Α’ (5ος αιώνας) του ομωνύμου θαυματουργού Ναού που βρίσκεται στην Κωνσταντινούπολη.


Με πληροφορίες από το SanSimera.gr

Πηγή: sinidisi.gr

Δευτέρα 22 Απριλίου 2024

Μεγάλη Τεσσαρακοστή: Ξεκίνησε η «βουβή» εβδομάδα – Γιατί ονομάστηκε έτσι

Κατηγορία Εκκλησία στις   9:35 μ.μ.  |  Δευτέρα 22 Απριλίου 2024



«Βουβή» ή «κουφή» έχει μείνει στην συνείδηση των πιστών η έκτη και η τελευταία εβδομάδα της Μεγάλης Σαρακοστής, η οποία ονομάζεται «Εβδομάδα των Βαΐων», δεδομένου ότι στις 28 Απριλίου, εορτάζουμε την θριαμβευτική είσοδο του Ιησού, καθισμένου πάνω σε γαϊδουράκι στα Ιεροσόλυμα όπου, κατά τους συγγραφείς των Ιερών Ευαγγελίων, οι Ιουδαίοι Τον υποδέχθηκαν ως βασιλιά, κρατώντας βάγια και απλώνοντας στο έδαφος τα ρούχα τους, ζητωκραυγάζοντας «Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου».


Ποιος είναι ο λόγος που ονομάστηκε έτσι;


Το ότι δεν τελείται η χαρμόσυνη Ακολουθία των Χαιρετισμών στην Υπεραγία Θεοτόκο την εβδομάδα αυτή, ίσως και να οδήγησε σ’ αυτή την παρεξήγηση.


Αρκεί μια ματιά στα Λειτουργικά βιβλία της Εκκλησίας μας για να μας πείσει ότι, μόνο «βουβή» και «κουφή» δεν είναι η Εβδομάδα πριν τη Μεγάλη Εβδομάδα.


Για έξι μέρες πριν το Σάββατο του Λαζάρου και την Κυριακή των Βαϊων η λατρεία της Εκκλησίας μας ωθεί ν’ ακολουθήσουμε το Χριστό, καθώς πρώτος αναγγέλλει το θάνατο του φίλου Του και κατόπιν αρχίζει το ταξίδι Του στη Βηθανία και στην Ιερουσαλήμ.


Στο κέντρο της προσοχής είναι ο Λάζαρος – η αρρώστια του, ο θάνατός του, ο θρήνος των συγγενών του και η αντίδραση του Χριστού σ’ όλα αυτά. Η τελευταία εβδομάδα δηλαδή περνάει με πνευματική περισυλλογή πάνω στην ερχόμενη συνάντηση του Χριστού με το θάνατο – πρώτα στο πρόσωπο του φίλου Του Λαζάρου, έπειτα στο θάνατο του ίδιου του Χριστού.


Πλησιάζει η «ώρα του Χριστού» για την οποία τόσο συχνά μιλούσε και προς αυτήν προσανατολιζόταν όλη η επίγεια διακονία Του.


Η ανάσταση του Λαζάρου έγινε για να βεβαιωθούμε για «Την κοινήν ανάστασιν». Είναι κάτι το συναρπαστικό να γιορτάζουμε κάθε μέρα για μια ολόκληρη εβδομάδα αυτή τη συνάντηση ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο, που αργά αργά πλησιάζει, να γινόμαστε μέρος της, να νιώθουμε με όλο το είναι μας αυτό που υπονοεί ο Ιωάννης με τα λόγια του: «Ιησούς ως είδεν αυτήν κλαίουσαν και τους συνελθόντας… ενεβριμήσατο τω πνεύματι και ετάραξεν εαυτόν… και εδάκρυσεν» (Ιωάν. 11, 33-35).


Μέσα στη λειτουργική ορολογία, το Σάββατο του Λαζάρου και η Κυριακή των Βαϊων είναι η «έναρξη του Σταυρού». (Ι.Μ.Π). Παρά ταύτα ο ευσεβής λαός μας αποκαλεί την εβδομάδα αυτή «κουφή» η «βουβή» με μοναδική δικαιολογία ότι την Εβδομάδα αυτή δεν τελούνται Ακολουθίες και ως εκ τούτου ούτε η καμπάνα σημαίνει.


Παλαιότερα, αυτό καλλιεργούνταν και από τους ίδιους τους ιερείς ως μια δικαιολογημένη ίσως προσπάθεια για λίγη ξεκούραση λίγο πριν τον μεγάλο κόπο της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδος.


Το Τυπικό της Εκκλησίας μας, υπαγορεύει και αυτήν την Εβδομάδα τις Ακολουθίες που τελούνται καθ’ όλη την Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Δηλαδή Μεσονυκτικό Όρθρο, Ώρες και Εσπερινό το πρωί,το Μεγάλο Απόδειπνο το απόγευμα, την Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία την Τετάρτη και την Παρασκευή καθώς και το Μικρό Απόδειπνο με τον κανόνα του Αγίου Λαζάρου την Παρασκευή το απόγευμα.


Η μοναδική Ακολουθία που απουσιάζει είναι η Ακολουθία των Χαιρετισμών της Παναγίας, η οποία αποτελεί και την μοναδική χαρμόσυνη νότα στην πένθιμη περίοδο που διανύουμε.


Η τελευταία εβδομάδα της Σαρακοστής, αφού από την Κυριακή ξεκινά η Μεγάλη Εβδομάδα με την δική της νηστεία, είναι η τελική αποκάλυψη του νοήματος της Μεγάλης Σαρακοστής που είναι η μετάνοια, η νηστεία από την αμαρτία, η χαρμολύπη και η επαναβίωση του λατρευτικού στοιχείου της Εκκλησίας!


Ας φροντίσουμε να μην χάσουμε τα όσα έχει να μας προσφέρει και αυτήν την Εβδομάδα η Εκκλησία μας ξεφεύγοντας από επιπόλαιες και ανυπόστατες συμβουλές γύρω από την Λατρευτική μας ζωή.


Επίκαιρος και εύστοχος όπως πάντα ο λόγος του μακαριστού γέροντα Μωυσέως του Αγιορείτου για τις Άγιες Αυτές και Μεγάλες Ημέρες. «Πάντα τη Μεγάλη Παρασκευή, να ‘σαι μόνος σαν το Χριστό προσμένοντας το τελευταίο καρφί, το ξύδι, τη λόγχη. Τις ζαριές ν’ ακούς ατάραχα στο μοίρασμα των υπαρχόντων σου, τις βλαστήμιες, τις προκλήσεις, την αδιαφορία. Πριν την Παρασκευή δεν έρχεται η Κυριακή, τότε λησμονάς τα μαρτύρια των δρόμων της Μεγάλης Παρασκευής της ζωής μας. Μην ξαφνιαστείς, μη φοβηθείς στ’ απρόσμενο σουρούπωμα. Οι μπόρες του ουρανού δε στερεύουν. Η ξαστεριά θα ’ρθεί το Σαββατόβραδο. Τότε λησμονάς τα μαρτύρια των δρόμων της μεγάλης Παρασκευής της ζωής μας».


Πηγή: newsit.gr

Κυριακή 28 Ιανουαρίου 2024

Οριστικό τέλος για την αργία των Τριών Ιεραρχών στην εκπαίδευση

Κατηγορία Σχολεία στις   7:37 π.μ.  |  Κυριακή 28 Ιανουαρίου 2024


Κανονικά τα μαθήματα στα φροντιστήρια και στα κέντρα ξένων γλωσσών την Τρίτη..


Κανονικά θα πραγματοποιηθούν την Τρίτη, ανήμερα της γιορτής των Τριών Ιεραρχών, τα μαθήματα στα φροντιστήρια και κέντρα ξένων γλωσσών, διότι η εν λόγω αργία καταργείται με υπουργική απόφαση.


Πιο αναλυτικά, με υπουργική απόφαση που υπεγράφη από την υφυπουργό Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού Ζέττα Μακρή, καταργήθηκε επίσημα η ως ημέρα αργίας η θρησκευτική γιορτή των Τριών Ιεραρχών και για τα φροντιστήρια και τα κέντρα ξένων γλωσσών.


Θυμίζεται ότι για τα σχολεία είχε πάψει να θεωρείται αργία από το 2020 και τα μαθήματα πραγματοποιούνται κανονικά την 30η Ιανουαρίου. Ουσιαστικά η υπογραφή της απόφασης, καταργεί την αργία από την εκπαίδευση.


Συγκεκριμένα, όπως αναφέρει ανακοίνωση του Υπουργείου Παιδείας:


Υπεγράφη από την Υφυπουργό Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού Ζέττα Μ. Μακρή, η με αριθμ. 8778/Ν1/26-01-2024 απόφαση με την οποία τροποποιείται η με αριθμ. 219434/Α5/21.12.2016 (Β΄ 4212) απόφαση με θέμα: «Ημέρες διακοπών και αργιών φροντιστηρίων και κέντρων ξένων γλωσσών».


Με την συγκεκριμένη υπουργική απόφαση καταργείται από το σημείο II του στοιχείου Β. ΑΡΓΙΩΝ μόνο η θρησκευτική γιορτή των Τριών Ιεραρχών για τα φροντιστήρια και τα κέντρα ξένων γλωσσών.


Κατά τα λοιπά ισχύει η ανωτέρω Υπουργική Απόφαση. Η παρούσα απόφαση ισχύει από τη δημοσίευσή της. Η εν λόγω απόφαση έχει σταλεί στο Εθνικό Τυπογραφείο προς δημοσίευση.



Πηγή: in.gr

google-site-verification: googledd843cc8cd9e15a6.html