Κάθε τόπος της Ελλάδας κρύβει μία διττή ιστορία, με πολλά φωτεινά και σκοτεινά σημεία. Περπατώντας κανείς στα γραφικά δρομάκια της Λέσβου, πού να φανταστεί τις ανείπωτες εικόνες φρίκης που επικρατούσαν κάποτε στο νησί.
Ήταν συγκεκριμένα στο Παλαιοχώρι, τη λεγόμενη Λούβα της Λέσβου, όπου «στοιβάζονταν» οι λεπροί του νησιού, μία κοινότητα από ανθρώπινες ψυχές που απλά περίμεναν τον θάνατο, όπως μεταφέρει η δημοσιογράφος της ΕΡΤ, Δήμητρα Λαχουρή.
Το 1850 ζούσαν στο Παλαιοχώρι περίπου 2.000 λεπροί ασθενείς, υπό δυσμενείς συνθήκες, αντιμετωπίζοντας σκληρούς χειμώνες, χωρίς βοήθεια, πασχίζοντας να επιβιώσουν καλλιεργώντας τη γη.
Κάτοικοι που μιλούν στη ρεπόρτερ της ΕΡΤ μιλούν για τα δεινά της απομονωμένης κοινότητας, που γλαφυρά συμπυκνώνονται στην εκκλησία που έχτισαν για να κοινωνούν τους πόνους τους, τον Άη Γιώργη τον Λεπρό.
Αυτή τη «Σπιναλόγκα» οι Λέσβιοι ονόμαζαν περιπαικτικά Λούβα ράχη. Όταν έφυγε και ο τελευταίος ασθενής για την Χίο, ο οικισμός περιήλθε στους κατοίκους, και τα κτήματα μοιράστηκαν μεταξύ τους.
Πηγή: reader.gr