Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για όσα ακολούθησαν την ισοπαλία της ΑΕΚ απέναντι στην Κηφισιά, τη δίκαιη κριτική αλλά και την άδικη προσέγγιση στον Αλμέιδα..
Είμαι από αυτούς που διαβάζω όσα περισσότερα σχόλια μπορώ, παντού, οπουδήποτε κι αν αναρτηθούν. Είτε εδώ στο enwsi.gr, είτε στις εκατοντάδες σελίδες των Social Media. Δεν τα αποφεύγω και δεν θεωρώ -μιλώντας πάντα επί προσωπικού- ότι είναι κάποιο βίτσιο. Αντιθέτως, πολλές φορές βρίσκεις πράγματα εκεί έξω που σου ανοίγουν το μυαλό, βοηθούν τη σκέψη και την κρίση του. Και άλλες, περισσότερες ίσως, που ο εγκέφαλος «καίγεται». Όλα φιλτράρονται, όλα αξιολογούνται. Ο καθένας με το δικό του σκεπτικό.
Ακόμα και το ότι στις νίκες όλα είναι αυτονόητα και στις ήττες είναι πολλοί επίσης εκείνοι που έχουν το κεφάλι του Ματίας Αλμέιδα στη λαιμητόμο, το θεωρώ δικό του επίτευγμα. Αυτός είναι που έκανε μια ομάδα που βρισκόταν στα χαμένα κι έτρωγε για χρόνια τη μία καρπαζιά πίσω από την άλλη από Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ -ναι, τον ΠΑΟΚ ρε παιδιά!- να έχει 6 νίκες και 4 ισοπαλίες στα τελευταία 10 ντέρμπι με τους τρεις άλλους μεγάλους. Με τουλάχιστον δύο από τα παιχνίδια που έληξαν ισόπαλα, να έχουν εικόνα πλήρους ανωτερότητας για την ομάδα, ασχέτως αν το επιθυμητό αποτέλεσμα δεν ήρθε.
Έπιασα κι εγώ τον εαυτό μου να αναρωτιέται για κάποιες επιλογές του Αλμέιδα. Γιατί να μην μπαίνει σε κάποια ματς με τους καλύτερους που διαθέτει και ας τους βγάζει στην πορεία, όταν θα καθαρίζει τα παιχνίδια; Γιατί να φεύγει ο Κάλενς από το ματς και πάει να παίξει στόπερ ο -κακός σε όλο το παιχνίδι- Μοχαμάντι ενώ υπάρχει στον πάγκο ο Βίντα; Γιατί να πηγαίνει αριστερά ο Τσούμπερ όταν έχει βρει πλέον το ρόλο του πίσω από τον φορ; Είναι πολλά που σκέφτεται και σε κάνουν να πιστεύεις ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι τόσο απλά, τη στιγμή που εξελίσσονται περίπλοκα.
Του πάτησαν τον κάλο του Αλμέιδα περί νοοτροπίας, εκείνος δεν το αποδέχθηκε και σήκωσε το γάντι απαντώντας ότι «τότε εγώ δεν κάνω τίποτα». Όμως η αλήθεια είναι ότι όσοι βλέπουμε απέξω τα ματς της ΑΕΚ απέναντι σε μικρούς και μεσαίους, αυτό διαπιστώνουμε. Κάτι διαφορετικό σε σχέση με πέρυσι. Όμως αρκεί αυτό για να φτάσουμε στο σημείο -και ναι, το είδα αυτό από πολλούς γραμμένο!- να λέμε ότι επιλέγει την Ευρώπη αντί της Ελλάδας, ότι μάλιστα το κάνει για τον εαυτό του κοιτώντας την πάρτη του και το επόμενο βήμα στην καριέρα του; Θεωρώ ότι με αυτόν τον τρόπο, τον ισοπεδώνουμε ως άνθρωπο, τον κάνουμε να αισθάνεται άδικα, στενάχωρα. Θα το πω με μια λέξη: Απαίσια…Όχι, δεν είναι τέτοιος.
Σαφώς και δεν είναι στο απυρόβλητο
Από τη στιγμή που η κατάσταση είναι επαναλαμβανόμενη, σίγουρα κάτι δεν γίνεται σωστά. Πρέπει να το βρει ο ίδιος. Όπως ακριβώς του αναγνωρίζουμε τη μετάλλαξη της ΑΕΚ σε αγωνιστικό επίπεδο, έτσι του καταλογίζουμε και ότι βάζει η ομάδα από μόνη της τον εαυτό της σε δύσκολη θέση, προφανώς και μέσα από δικές του επιλογές, οι οποίες δεν του βγαίνουν. Δεν είναι ο Πάπας, δεν έχει το αλάθητο, μα δεν το διεκδικεί κιόλας. Κριτική πρέπει να του ασκείται, βοηθά και τον ίδιο να βλέπει πράγματα αλλιώς. Είναι, όπως και ο ίδιος τονίζει, ένας προπονητής. Θα κάνει λάθη. Θα κάνει και μεγάλη λάθη κάποιες φορές, ενδεχομένως και τα ίδια.
Δεν θα κοιτάξω τις δικαιολογίες σήμερα, ούτε ότι οι δύο φορ που η ομάδα διαθέτει χάνουν σπάνιες ευκαιρίες για να τελειώσουν παιχνίδια, ούτε ότι η διαιτησία σε δύο περιπτώσεις πήρε λανθασμένες αποφάσεις και σε μία τρίτη (στο ακυρωθέν γκολ του Ελίασον), ο VAR τράβηξε ευθείες γραμμές που είχαν… καμπύλη! Στέκομαι κι εγώ στη λάθος νοοτροπία της ομάδας, σε μια μπλαζέ και υποτονική εικόνα, στην αίσθηση ότι «θα το πάρουμε το ματσάκι, όπως και να έχει, όποιοι κι αν παίξουν». Θέματα δηλαδή που είναι όλα προσέγγισης και δουλειάς προπονητή και παικτών.
Εδώ λοιπόν, έχω την ερώτηση προς όλους: τα αποδεχόμαστε και προχωράμε επειδή στο ποδόσφαιρο, ακόμα και στις καλές ομάδες, συμβαίνουν αυτά ή πάμε να το διαλύσουμε από μόνοι μας; Κατανοούμε ότι ο Αλμέιδα είναι απλά ένας προπονητής που θα κάνει και λάθη, ή θα ακυρώσουμε τα πάντα για να πνιγούμε στην εσωστρέφεια και να τον φορτώσουμε ανάθεμα, ύβρεις και απαξιωτικά λόγια τα οποία υπερβαίνουν της ποδοσφαιρικής κριτικής που-επαναλαμβάνω- ΠΡΕΠΕΙ να του ασκείται;
Προσωπικά τον Αλμέιδα τον αγαπώ για όσα ποδοσφαιρικά και ανθρώπινα μας έχει προσφέρει και θα συνεχίσει να κάνει. Έτσι, μαθαίνω ν’ αγαπώ και τα λάθη που εμείς εκ των υστέρων εντοπίζουμε, όλα αυτά που δεν γίνονται όπως τα θέλει, ακόμα κι αν δεν μου αρέσουν καθόλου, ακόμα κι αν στην πορεία μπορεί να αποδειχθούν καταδικαστικά. Δεν κάνω μαθήματα σε κανέναν, απλώς μεταφέρω το πως νιώθω απέναντι σε αυτή την κατάσταση. Κι έχω σιγουριά ότι τίποτα δεν έχει χαθεί, πως όλα είναι ακόμα μπροστά μας. Καλή Κυριακή σε όλους!
Πηγή: enwsi.gr
loading...
Αν σου άρεσε το άρθρο μοιράσου το με τους φίλους σου!