Ο Σπύρος Παπαδόπουλος είναι ακριβοθώρητος και δεν το αρνείται. O παρουσιαστής αποκαλύπτει ότι τρεις φορές βρέθηκε κοντά στον θάνατο.
Στο παρελθόν είχε παρεξηγηθεί από αρκετούς συναδέλφους όταν είχε πει ότι για να δίνει συνεντεύξεις θα πρέπει να πληρώνεται. Κατά τα αλλοτινά πρότυπα της αμερικανικής τηλεόρασης.
Φυσικά και δεν γλίτωσε από σχολιασμούς και κριτική περί έπαρσης, αλλά εκείνος το δικαιολόγησε χρόνια μετά, λέγοντας ότι έτσι απέφυγε τις συνεντεύξεις τις οποίες ποτέ δεν συμπαθούσε, ακόμη και όταν ο δημοσιογράφος ήταν φίλος του.
Δεν αισθανόταν ποτέ ευχάριστα να μιλά για τη ζωή του. Ωστόσο στις ελάχιστες συνεντεύξεις που έχει κάνει, έχει μιλήσει πάντα με έναν ιδιαίτερο τρόπο και με το γνωστό του χιούμορ. Είναι όμως κρίμα, γιατί η δική του ιστορία μοιάζει σαν ένα απίστευτο μυθιστόρημα από εκείνα που διάβαζε μανιωδώς από μικρός. Με ανατροπές και πολλούς ενδιαφέροντες ανθρώπους.
Κάποια στιγμή είχε πει ότι το μότο ζωής του είναι ότι «Δεν πάω για πρωτάθλημα. Κοιτάω πάντα μόνο τον αγώνα της Κυριακής» Ποτέ δεν έκανε μεγαλόπνοα σχέδια για το ποιος θα γίνει και τι θα γίνει. Βέρος Πειραιώτης και μεγαλωμένος σε μια γειτονιά στην Κοκκινιά, με γονείς πραγματικούς βιοπαλαιστές και όχι με τη μίζερη έννοια του όρου. Ο πατέρας του, λόγω πολιτικών φρονημάτων, ήταν τους περισσότερους μήνες του χρόνου άνεργος. Έφτασε μάλιστα στο σημείο ένας παπάς να τον κάνει καντηλανάφτη για να εξασφαλίσει τα προς το ζην. Έτσι ο Σπύρος άρχισε να δουλεύει από παιδί παράλληλα με το σχολείο. Κάποιοι θεώρησαν ως αστείο τη δήλωσή του πως «έχω κάνει 36 επαγγέλματα στη ζωή μου», αλλά αυτό είναι πέρα ως πέρα αλήθεια. Από λοστρόμος, οικοδόμος, χτίστης, θυρωρός, εργάτης, στα καράβια, στο λιμάνι, γενικά όπου υπήρχε δουλειά. Θα του μείνει αξέχαστη η δουλειά που έκανε μόλις 13 ετών σε μια βιοτεχνία με κιμωλίες.
Σπύρος Παπαδόπουλος
Ανέβαινε τρεις ορόφους μέχρι την ταράτσα κουβαλώντας μεγάλα ταψιά με κιμωλίες που έπρεπε να τις βάζει στον ήλιο για να στεγνώσουν. Πάνω κάτω στις σκάλες, μικρό παιδί. Ήταν άριστος μαθητής αλλά δεν ήξερε ακόμη τι ήθελε να γίνει. «Αν κάτι μού έμαθε ο πατέρας μου, είναι να κοιτώ μόνο το παρόν και να μην κάνω σχέδια για το μέλλον». Σχολείο πήγε πιο μακριά από το σπίτι του, στην Αγία Βαρβάρα, λόγω πάλι των πολιτικών πεποιθήσεων του πατέρα του. Τυχερός στάθηκε σε αυτό, γιατί συμμαθητής του ήταν ο αδερφός του τραγουδιστή Μανώλη Αγγελόπουλου και πολύ συχνά βρισκόταν στο σπίτι τους. «Η μαμά του Λευτέρη μάς καλούσε σπίτι, μας έδινε γλυκά, παϊδάκια, μπιφτέκια. Όλα αυτά δεν υπήρχαν σπίτι μου, τα βλέπαμε μια φορά τον χρόνο. Και έτσι γνώρισα πιτσιρικά τον Μανώλη Αγγελόπουλο». Θα γίνει μάρτυρας μάλιστα και σε ένα περιστατικό όταν κάποιοι έστησαν ενέδρα στον τραγουδιστή, ευτυχώς χωρίς απρόοπτα. Εκείνη την εποχή είχε κλέψει την πρώτη του γυναίκα, Αννούλα, και ο καταυλισμός είχε πάρει φωτιά!
Ο Σπύρος, με καταγωγή από τα Καλάβρυτα και την αγαπημένη του Νάξο, άρεσε στα κορίτσια γιατί είχε χιούμορ. Σε ένα φλερτ του οφείλεται το ότι ασχολήθηκε τυχαία με το θέατρο. Πήγε το κορίτσι του με τη μικρή πρώτη του μηχανή χαμηλού κυβισμού στη δραματική σχολή του Πέλου Κατσέλη όπου σπούδαζε εκείνη, αυτός φυσικά είδε εκεί και άλλα ωραία κορίτσια και του άρεσε. Δεν ήταν μόνο αυτή η αιτία. «Εγώ μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχα ιδέα τι είναι το θέατρο. Άκουσα όμως κάτι παιδιά εκεί στη σχολή να μιλάνε για Σαίξπηρ και λέω "εγώ που διαβάζω γιατί δεν τα ξέρω αυτά;" και κάπως έτσι έγινε», έχει πει σε συνέντευξή του ο ηθοποιός. «Κεραμίδα» έπεσε στους γονείς του, καθώς είδαν το εφήμερο της δουλειάς. «Κάπως έσκασε το χειλάκι του πατέρα μου στις εξετάσεις του τρίτου έτους της σχολής. Ήμουν πολύ καλός, αλλά εκεί που άλλαξε ήταν όταν του έδωσαν συγχαρητήρια η Ξένια Καλογεροπούλου και ο Κώστας Γεωργουσόπουλος». Μη φανταστείτε ότι έτσι απλά ξεκίνησε το ταξίδι στην τέχνη. Είδε ως επιμόρφωση τα χρόνια στη δραματική σχολή και μόλις την τελείωσε, έψαξε να βρει «κανονική» δουλειά για να ζήσει, σε ένα θερμοκήπιο στα Καλύβια. Ξεχάστηκε. Σε ένα φανάρι, οδηγώντας με τη μηχανή στην Καλλιθέα όπου έμεναν πια οι γονείς του, θα συναντήσει μια φίλη του, την οποία θα συνοδεύσει σε μια ακρόαση στο θέατρο ΚΑΠΠΑ − στο οποίο και παίζει φέτος. Θα σηκωθεί να φύγει, θα κάνει όμως έναν αυτοσχεδιασμό μπροστά στον σκηνοθέτη Σπύρο Ευαγγελάτο περισσότερο γιατί του το ζήτησε η φίλη του και για την πλάκα. Θα ξαναγυρίσει αμέριμνος στο θερμοκήπιο. Μετά από 30 ημέρες το τηλέφωνο θα χτυπήσει για να του ανακοινώσουν την πρόσληψη στο θέατρο. Ενδιάμεσα του προέκυψε και ο στρατός. Φαντάρος έκανε φυσικά, και πάλι λόγω του πατέρα του, στην Καμβύλη στον Έβρο. Σκοπιά στο κρύο και κρυφά ραδιοφωνάκι όπου άκουγε τους γνωστούς λαϊκούς τραγουδιστές της εποχής. Μην απορήσετε λοιπόν για τις καταβολές του και τις γνώσεις που έχει στο «Στην υγειά μας». Θα πάρει απολυτήριο και θα το δει ως βάλσαμο, γιατί έτσι θα δουλέψει ξανά. Βρίσκει μια δουλειά στο θέατρο αλλά παράλληλα δουλεύει στην οικοδομή. Ήταν ο μόνος τρόπος για να μην τον αναγνωρίζουν, αν τυχόν κάποιος τον είχε δει στο θέατρο. «Δούλευα ντενεκέ. Και το βράδυ κανονικά παράσταση. Μετά έμαθα να βάφω και από βοηθός μπογιατζή, άρχισα να παίρνω και μόνος μου δουλειές». Οικονομική ανάσα θα πάρει μόνο όταν ξεκινήσει να παίζει κάποιους ρόλους στην τηλεόραση. Οι ρόλοι αρχικά ήταν μικροί, μέχρι που πήρε τον πρώτο μεγάλο στο «Κεφάλι της γάτας» το 1988 και έναν χρόνο μετά στο «Πατήρ υιός και πνεύμα», δίπλα μάλιστα στον Γιώργο Κωνσταντίνου. Μετά όλα πήραν ήρεμα τον δρόμο τους και ο Σπύρος αποφάσισε πως η μόνη του δουλειά του πια είναι ως ηθοποιός.
| Σας άρεσε; Πατήστε... |
|---|
loading...