Την είπαν νησί όχι για τουρίστες αλλά για περιηγητές. Η Σίκινος διατηρεί στο ακέραιο την κυκλαδίτικη γραφικότητα, χαρίζει απλόχερα στιγμές χαλάρωσης και «κλείνει το μάτι» σε όσους ψηφίζουν low budget διακοπές.
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: η Σίκινος βρίσκεται ακριβώς ανάμεσα στην Ίο και τη Φολέγανδρο, στο νότιο τμήμα των Κυκλάδων. Αυτό, εκτός των άλλων, εξηγεί και γιατί δεν θεωρείται ένας από τους top προορισμούς· δύσκολο να ανταγωνιστεί κανείς τέτοιους γείτονες! Γι' αυτό μην περιμένετε εδώ ξέφρενη διασκέδαση, celebrities και πεντάστερα resorts. Η Σίκινος έχει άλλες χάρες που θα σας κάνουν να την λατρέψετε: είναι ο ορισμός της κυκλαδίτικης γραφικότητας, με μια καταπληκτική Χώρα, παραλίες λίγες αλλά διαλεχτές, κατοίκους αυθεντικά φιλόξενους, ησυχία και ιδιαίτερα παρεΐστικη διάθεση. Αν, μάλιστα, είστε τυχεροί και βρεθείτε σε κάποιο από τα πανηγύρια της, τότε δε θα χρειαστεί να ψάξετε και για άλλες αφορμές για να ανανεώσετε το ραντεβού σας μαζί της...
ΦΤΑΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ
Μια από τις πρώτες εκπλήξεις που σας επιφυλάσσει αφορά στο λιμάνι. Όχι γιατί διαθέτει κάποιο σπάνιο αξιοθέατο, όσο γιατί το όνομά του είναι από τα πιο περίεργα που συναντά κανείς στις Κυκλάδες: Αλοπρόνοια! Το μικρό ψαροχώρι των 30 περίπου κατοίκων είναι το κέντρο της τοπικής τουριστικής ανάπτυξης, με ξενοδοχεία, ταβέρνες, κατάμεστα bars καθώς και το μοναδικό πρατήριο βενζίνης στο νησί. Τι άλλο διαθέτει; Την ομώνυμη παραλία, ακριβώς δίπλα στο λιμάνι, με ψιλή άμμο, ρηχά νερά και ομπρέλες, η οποία μαζεύει και τον περισσότερο κόσμο από όλες τις υπόλοιπες. Σ' αυτό, βέβαια, συμβάλλει και το γεγονός ότι είναι και η μοναδική ακτή όπου περνάει ο ασφαλτοστρωμένος δρόμος -ο ένας και μοναδικός στο νησί!
ΣΙΚΙΝΟΣ ΧΩΡΙΣ GPSΑυτό είναι και ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα εδώ: η Σίκινος έχει μία και μόνο άσφαλτο, συνολικού μήκους 8,5 χλμ., που ξεκινά από το λιμάνι, διασχίζει τη Χώρα και καταλήγει στην Επισκοπή -αν και αυτό σημαίνει, επίσης, πως όσο κι αν «προσπαθήσετε», αποκλείεται να χαθείτε. Το υπόλοιπο νησί θα το εξερευνήσετε ακολουθώντας είτε δύσβατους χωματόδρομους είτε τα -άφθονα- περιηγητικά μονοπάτια, είτε ακόμα και με το καραβάκι από την Αλοπρόνοια, που κάνει τον γύρο της Σίκινου.
ΧΩΡΑ, ΔΥΟ ΟΙΚΙΣΜΟΙ ΕΙΣ ΣΑΡΚΑ ΜΙΑΟ ανηφορικός δρόμος, λοιπόν, που ξεκινά από την Αλοπρόνοια, οδηγεί πρώτα στη Χώρα. Στην ουσία πρόκειται για δύο οικισμούς, το παλαιότερο Κάστρο και το νεότερο Χωριό, που με τα χρόνια ενώθηκαν σε έναν μεγαλύτερο, όπου σήμερα κατοικούν περίπου 230 ψυχές. Στο ψηλότερο σημείο του Κάστρου βρίσκεται το παλιό μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής. Εδώ, 300 περίπου μέτρα πάνω από τη θάλασσα, κατέφευγαν κάποτε οι ντόπιοι προσπαθώντας να προστατευτούν από τις συχνές «επισκέψεις» των πειρατών, που φαίνεται πως είχαν ιδιαίτερη αδυναμία στο νησί. Το κέντρο του οικισμού είναι σήμερα η Πλατεία της Παναγίας της Παντάνασσας, με τον μεγάλο, ομώνυμο ναό του 18ου αι., με τον μπλε τρούλο. Τα δρομάκια που ξεκινούν από εδώ αποκαλύπτουν ανάμεσα στα πάλλευκα σπίτια της Χώρας κάποια παλιά πέτρινα αρχοντικά, εκπληκτικά δείγματα κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής, φρεσκοασβεστωμένα σκαλοπάτια, ανήλιαγες γωνιές, ταβερνάκια με κληματαριές και αυλές με μυρωδάτους βασιλικούς.
ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝΗ Χώρα απέχει από την Αλοπρόνοια 3,5 χλμ. Αν τώρα αναρωτιέστε πού οδηγούν τα υπόλοιπα 5 χλμ. της ασφάλτου, η απάντηση είναι: στο σημαντικότερο αξιοθέατο της Σικίνου, την Επισκοπή. Οι Ίωνες, που πρώτοι την κατοίκησαν, έχτισαν εδώ, στη νότια πλευρά του νησιού, την αρχαία πόλη, αφιερώνοντας και έναν ναό στον Πύθιο Απόλλωνα. Αρκετούς αιώνες αργότερα, στα ερείπια πια αυτού του αρχαίου ιερού, οι χριστιανοί έφτιαξαν μια εκκλησία στη χάρη της Κοίμησης της Θεοτόκου, χρησιμοποιώντας ως υλικά κάποια σωζόμενα τμήματα του παλιότερου οικοδομήματος. Το αποτέλεσμα είναι ένα μοναδικό δείγμα «αρχαιο-χριστιανικής» αρχιτεκτονικής, που θεωρείται σήμερα το πιο ακριβό στολίδι της Σικίνου!
ΠΑΡΑΛΙΕΣ: ΛΙΓΕΣ ΚΑΙ ΚΑΛΕΣΑκρογιαλιές πολλές δεν έχει η Σίκινος, όπως έλεγαν, όμως, οι σοφοί μας πρόγονοι «ουκ εν τω πολλώ το ευ»! Το νησί μπορεί να έχει λίγες, αλλά πεντακάθαρες, οπότε σίγουρα δεν θα δυσκολευτείτε να βρείτε εκείνη που θα ταιριάζει απόλυτα με τα γούστα σας. Ένας χωματόδρομος από την Αλοπρόνοια οδηγεί στον Άγιο Γεώργιο, μια μεγάλη αμμουδιά, με αρμυρίκια που χαρίζουν απλόχερα τη σκιά τους στους λουόμενους και ένα γραφικό ταβερνάκι που σερβίρει παραδοσιακές νοστιμιές. Ανάμεσα στο λιμάνι και τον Άγιο Γεώργιο υπάρχει και το Διαλισκάρι, για πιο... prive καταστάσεις, που διαθέτει και ομπρέλες.
Αν προτιμάτε παραλίες με βότσαλο, κινηθείτε προς τα νότια, προς τον Αϊ-Γιάννη, όπου φτάνετε με μονοπάτι από την Επισκοπή, τον Καρρά, λίγο νοτιότερα από την προηγούμενη, ή τα Σαντοριναίικα, μια μικρή ακτή όπου κάποτε τα πλοία από την Σαντορίνη ξεφόρτωναν τα εμπορεύματά τους. Πάντως, αξίζει να διασχίσετε ολόκληρο το νησί, μέχρι να φτάσετε στον όρμο του Μάλτα, στον βορρά, με τα δροσερά νερά.
ΟΙ ΠΑΝΗΓΥΡΑΔΕΣΕίπαμε πως οι Σικινιώτες είναι πολύ φιλόξενοι, δεν είπαμε ακόμα πως είναι και ιδιαίτερα γλεντζέδες! Τέσσερα, συνολικά, πανηγύρια γίνονται κάθε χρόνο στη Σίκινο και φυσικά αξίζει να παρευρεθείτε σε κάποιο από αυτά: τον Δεκαπενταύγουστο, της Ζωοδόχου Πηγής, στα Εισόδια της Θεοτόκου και βέβαια στη γιορτή της Παναγιάς της Παντάνασσας, στις 27 Μαρτίου. Σύμφωνα με το έθιμο, ένας ντόπιος παίρνει την εικόνα του ναού για να την φυλάξει στο σπίτι του για ένα χρόνο. Εκείνος είναι που αναλαμβάνει να κρατάει το καντήλι της εικόνας αναμμένο μέρα νύχτα, να ασπρίσει την εκκλησία, να φτιάξει τα κεριά (πάντοτε από καθαρό μελισσοκέρι) για τους πολυελαίους και τις λαμπάδες της γιορτής αλλά και να ετοιμάσει τα παστέλια για το κέρασμα. Λίγο πριν σχολάσει το πανηγύρι, παραδίδει την εικόνα σ' έναν συντοπίτη του, και το ραντεβού ανανεώνεται για την επόμενη χρονιά.
Δεν χρειάζεται, βέβαια, να περιμένετε κάποιο από αυτά τα γλέντια για να νιώσετε τη ζεστασιά και την φιλικότητα των κατοίκων. Στα καφενεία και τα μπαρ της Αλοπρόνοιας και της Χώρας, κάπου ανάμεσα σε κεράσματα με τσίπουρα και ρακόμελα, θα γίνετε μια συντροφιά με τους ντόπιους πριν καλά-καλά το καταλάβετε... Άλλωστε, η Σίκινος είναι το νησί της παρέας, έτσι δεν είναι;
| Σας άρεσε; Πατήστε... |
|---|
loading...