Μετά από μια μεγάλη μέρα, ο Ivan Razumov από την Λευκορωσία, απολάμβανε την πανσέληνο καθώς γυρνούσε σπίτι. Όλα φαινόντουσαν κανονικά, όταν είδε ξαφνικά ένα κορίτσι με ένα σκύλο να τρέχει στο δρόμο.
Του φάνηκε λίγο παράξενο και τρομακτικό – ενήλικες δεν περπατάνε σε αυτόν τον δρόμο, πόσο μάλλον παιδιά. Έτσι σταμάτησε το αυτοκίνητο και πήγε προς το κορίτσι.
Εκείνη φορούσε παλιά, βρώμικα ρούχα και ήταν βρώμικη, με αχτένιστα μαλλιά, χαλασμένα παπούτσια και τρομαγμένα μάτια. Ένα βλέμμα που δεν έχουν παιδιά στην ηλικία της. Ήταν μόλις 4 ετών.
«Ποιό είναι το όνομά σου;» ρώτησε ο Ιβάν, όταν το κοριτσάκι άρχισε να του γρυλίζει.
«Zhenya…Fedorovich… Vladimirovna», πήρε μία ανασφαλή απάντηση. Σταδιακά έγινε ξεκάθαρο πως αυτό το κορίτσι έτρεχε για 15km. Ήθελε παγωτό τόσο πολύ που έτρεχε για να πάει στο δίπλα χωριό. Δεν είχε φαγητό σπίτι και οι γονείς της ήταν πολύ μεθυσμένοι για να τη φροντίσουν.
«Τρέχω πολύ ώρα… Τα πόδια μου πονάνε… Και τα χέρια μου… Έπεσα.», είπε το κουρασμένο κορίτσι στον Ιβάν και του έδειξε το σπασμένο της χέρι. Εκείνος, σοκαρισμένος της έδωσε λίγο νερό και τηλεφώνησε στις κοινωνικές υπηρεσίες και εκείνοι πήραν αμέσως τη μικρή στο νοσοκομείο.
Όταν πήγαν σπίτι του κοριτσιού να μιλήσουν με τους γονείς, οι κοινωνικοί λειτουργοί έμειναν έκπληκτοι. Δεν υπήρχε κανείς για να μιλήσουν – η μητέρα κοιμόταν στο πάτωμα και ο άντρας στο τραπέζι. Ήταν και οι δύο τόσο μεθυσμένοι που απλά δεν αντιδρούσαν καθόλου.
Στο νοσοκομείο το μικρό κορίτσι έγινε καλά πολύ γρήγορα. Η Zhenya ήταν ένα πολύ καλό, χαρούμενο και περίεργο κορίτσι.
Ο Ivan Razumov, που βρήκε το κορίτσι στον δρόμο, ενδιαφέρεται για εκείνη και ρωτάει συχνά το πως πηγαίνει η υγεία της. Το καλοκαίρι την επισκέφτηκε στο νοσοκομείο.
«Σε περίμενα,» του είπε. Εκείνος παραδέχτηκε πως ήθελε να υιοθετήσει την μικρή, αν αφαιρούταν η κηδεμονία από τους γονείς της. «Είμαι έτοιμος να το κάνω. Απλά πρέπει να το συζητήσω με την οικογένεια πρώτα.»
Εάν δεν ήταν ο Ιβάν, η ιστορία της πιθανώς να είχε μετατραπεί σε τραγωδία. Το πιο σοκαριστικό είναι πως ενώ χιλιάδες αυτοκίνητα είχαν περάσει, κανένα δεν είχε σταματήσει για το μικρό κορίτσι.
Και η σκληρή στάση κάποιων γονιών απέναντι στα παιδιά τους μας κάνει να ανησυχούμε για το μέλλον της κοινωνίας μας. Έχει επικρατήσει τόσο πολύ τελικά άγνοια και η αδιαφορία τη σήμερον ημέρα;
Αυτό που έγινε στη μικρή αξίζει να γνωστοποιηθεί, γιατί η ιστορία της δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό. Τα παιδιά είναι το μέλλον μας και αξίζουν μια καλύτερη ζωή.
| Σας άρεσε; Πατήστε... |
|---|
loading...